فکر میکنم آدم ها هرکدام به عنوان یک حس متولد می شوند.
بعضی حس خشم، بعضی شادی، دیگری حسادت، عشق، ترس و...
و عده ای هم می شوند احساس غم..
سیاهی، یأس، درد و اشک از همان ابتدا با روحشان عجین می شود؛ انقدر درهم تنیده که جدایی از آن حتی برای لحظه ای کوتاه ناممکن است.
غم تنها دارایی آنهاست؛
و درنهایت با در آغو*ش گرفتن این حقیقت جان خواهند سپرد.
#تارین
کاش میدانستید که مرگ چه موهبت بزرگی ست زمانی که دیگر نمی توان دمی نفس کشید در کنار این جمعیت خواب آلودِ وهم زده که برای زنده ماندن در دنیایی دود گرفته دست و پا میزنند و به خود میپیچند تا شاید خدایی از دور دست هایی که نمی دانند کجاست به دادشان برسد و با تکه ای نان به آنها امید روزهایی مسرت بخش را در دنیایی دیگر که آن راهم نمی دانند کجاست بدهد و برود تا زمانی که دوباره شکم گرسنه شان برای لقمه ای غذا نوای دعا سر دهد.
