آخرین فعالیت Blu moon
-
جولی درحالی که گردنش را می‌بوسم زمزمه می‌کند: - پری. انگشتانش را در انگشتانم حلقه می‌کند و محکم مشت می‌کند. عمیق می‌بوسمش و با دست آزادم... -
پانزده‌ساله‌ام و از پنجره به دیوارهای بلندِ خانۀ جدیدم خیره می‌شوم. نور خاکستری رنگی از سقف استادیوم به پایین می‌تابد. در یک سخنرانی‌ام...
-
من پِری کلوین هستم. یک پسر نُه ساله که در یکی از روستاهایی در ناکجاآباد بزرگ شده‌ام. همۀ این تهدیدها در یک ساحل دور از دسترس است،...
-
رهبرشان یک بچه کمی بزرگتر است با ریش‌های ناقص که روی میزی در وسط اتاقک ایستاده و با فریادهای وحشتناکی به مردانش دستور می‌دهد، درحالی که...
-
بعد از طی کردن چندین پله، صدای آن‌ها را هم می‌شنویم. دور و بر خودشان تلوتلو می‌خورند و با وزن آهنگین و پیوستۀ کلمات با یکدیگر صحبت...
-
. اصرار می‌کنم: - بخور. ام سر تکان می‌دهد. - خیلی... زیاد. -بخور دوباره به گروه نگاه می‌کند. هوا را بو می‌کشد. و بقیه هنوز تصمیم...
-
! چندنفر را به زور که هنوز اشتهایی برایشان باقی باشد، پیدا می‌کند. گروهمان کوچک است، خیلی کوچک. و کوچک بودن مساوی است با ناامن بودن. اما...
-
دوباره زمان غذا خو*ردن است. نمی‌دانم چند وقت از آخرین‌باری که به سفر شکارمان رفتیم می‌گذرد؛ اما من گرسنه‌ام و حسش می‌کنم. حسی مانند...
-
اسکلتی‌ها آن‌ها را به جلو هُل می‌دهند. هردویشان لبخندی خشک تحویلمان می‌دهند و بعد پاهایمان را ب*غل می‌کنند. سرشان را نوازش می‌کنم و...
-
حس می‌کنم هیچ‌کداممان متوجه نمی‌شویم؛ اما این تنها زمانی‌ست که ما باهم زیر یک آسمان با کمال میل و اختیار خود جمع شده‌ایم. آن دهان پهن...
-
در ذهنم فصیح هستم. می‌توانم از داربست‌های پیچیده کلمات بالا بروم تا به بالاترین نقطه یعنی سقف کلیسا برسم و افکارم را نقاشی کنم؛ اما...
-
سپس دوباره اشاره‌ای جزئی به او می‌کنم. چشمانش به زمین سوق می‌خورند. سرش را تکان می‌دهد. به یاد نمی‌آورد. حتی یک تیکه‌اش را، مانند من و...
-
مثل من، فاسد شدنش در مراحل اولیه است. پوستش رنگ پریده و زیر چشمانش بادمجانی‌های کم رنگی دارد؛ هیچ استخوان یا اندام آشکاری ندارد...
-
چیزی برای دیدن وجود ندارد. در باندهای فرودگاه علف‌های هر*ز و چمن سبز شده. جت‌ها مانند نهنگ‌های ساحلی، سفید رنگ و به یادماندنی، بی‌حرکت...
-
در هنگام ورودمان، جمعیت کمی به استقبالمان آمدند؛ آن هم با چشمانی که از شدت گرسنگی ورقلمبیده شده بودند. بارمان را روی زمین می‌اندازیم: یک...
