عمومی‌روانشناسی چرا این حرف اینقدر منو به‌هم ریخت؟

[سونی]

اون تو رو ناراحت نکرد... فقط زخمتو نشون داد، زخم‌هایی که هنوز فریاد می‌زنند.

گاهی رفتاری از دیگران ما را آزار می‌دهد، اما اگر کمی عمیق‌تر نگاه کنیم، می‌بینیم که درد واقعی نه از "آنچه او گفت"، بلکه از زخمی‌ست که سال‌هاست در درون ما خاموش و پنهان مانده.​

 

[سونی]

شاید واکنش‌های تند ما، بازتابی‌ست از زخم‌هایی که هنوز درمان نشده‌اند...

کارل گوستاو یونگ چنین می‌گوید:

«تا ناخودآگاه را آگاه نکنی، آن را سرنوشت می‌نامی و فکر می‌کنی از بیرون آمده.»

​

 

[سونی]

پس به جای اینکه بپرسیم:
✘ «چرا اون این حرفو زد؟»
سؤال بهتر شاید این باشه:
✔ «چرا این حرف اینقدر منو به‌هم ریخت؟ کجای من هنوز درد داره؟»

وقتی واکنش ما به موقعیتی، شدیدتر از حد عادیه، معمولاً نشونه‌ی "یک الگوی تکراریه"، "یک درد قدیمی" که دوباره زنده شده.​

 

[سونی]

رشد روانی یعنی به جای سرزنش دیگران، نور آگاهی رو به درون خودمون (خصوصاً تاریک ترین نقاط وجودمون) بتابونیم.

یعنی از خودمون بپرسیم:
"این احساس برای من آشناست؟ اولین بار کی بود که چنین دردی رو حس کردم؟​

 

[سونی]

شجاعت روانی یعنی از خودمون بپرسیم:

«چی درون من هنوز ترمیم نشده؟»

نه برای مچ‌گیری، بلکه برای نجات خودمون.​

 

[سونی]

ویکتور فرانکل می‌نویسد:

«میان محرک و پاسخ، فاصله‌ای وجود دارد؛ در آن فاصله، آزادی ما برای انتخاب پاسخ نهفته است. و در انتخاب پاسخ، رشد و آزادی ما شکل می‌گیرد.»

​

 

[سونی]

حالا از خودت بپرس:

آخرین باری که از کسی ناراحت شدی، آیا تونستی این سؤال رو از خودت بپرسی؟

یا هنوز دنبال مقصر بیرونی می‌گردی؟​