روانشناسی زخم پنهانِ روان

[سونی]

زخم پنهانِ روان

«وقتی تروما پایان می‌یابد، بدن و ذهن از حالت شوک بیرون می‌آیند؛
اما آنچه باقی می‌ماند، مجموعه‌ای از احساسات عمیق و دردناک است:
شرم، ترس، اندوه، خشم، و حسِ گم‌کردن خویشتن.​

 

[سونی]

هرمن می‌نویسد که پیامدهای تروما فقط علائم جسمی و فیزیولوژیک نیستند؛
بلکه در هسته‌ی احساسات و هویت فرد نفوذ می‌کنند.​

 

[سونی]

بسیاری از بازماندگان، به‌جای اینکه خشونت را تقصیر عامل آزار بدانند،

ناخودآگاه خود را مقصر می‌دانند.
این مکانیسم ذهنی، همان شرم
در ظاهر فرد را سرزنش می‌کند، اما در عمق،
نوعی تلاش برای بازگرداندن کنترل است:

«اگر تقصیر من بود، شاید می‌توانستم جلویش را بگیرم.»​