زندانیام در طعمِ تمشک
که بر ل*بهایم گذاشتی
زندانیام در ابریشم
که در دستم رها کردی
و زندانیام در فنجانِ تلخِ قهوهی این روزها
که در چشمم ریختی
زندانیام در اندازهی دست هایت
بر شانه ام
و من
چون پرندهی خانگی
به رها شدن از زیباییات
عادت ندارم ...
- یاور مهدی پور