نتایح جستجو

یادآور موقعیتی که در آن بودم سخت آزرده‌خاطرم کرد. انگشتان سرد و یخ زده‌ام را از دستش جدا کردم. همان‌طور که برگشت برود گفت: - به ارغوان بگو ده دقیقه دیگه رفتم. پس حضورش از روی دلسوزی و مسئولیت‌پذیری در قبال من و مادر و عزیزخانم بود چون دیگر خبری از دوست‌داشتن نبود، چه برسد به عشق که بخواهد او را...

- همون مردمم وقتی دختراشون شوهر می‌کنن یه نفس راحت می‌کشن امّا ما که شانس نداریم. بعدم مسیرش دوره من عصر کار دارم. دوباره اصرار کرد و گفت: - انگار گفتم پاشو بریم شانزلیزه‌ی پاریس که می‌گی دوره، داداش الآن بریم سرظهره خلوته، نیم ساعته می‌رسیم. ده دقیقه خرید می‌کنم یه ساعت دیگه‌اش خونه‌ای. هم‌چنان...

فضولی نباشه پروفایل خودتونه چه چهره خوشگلی ماشالا خدا حفظ‌تون کنه:love:

الان دو خط اخر نقطه امد درسته؟ پارت ۸۹

با دست‌ها و ابروهایی درهم گره خورده، برای حرفی که زدنش صبر و حوصله‌ای زیاد می‌طلبید گفت: - به روح بابات هر کاری که انجام می‌دادم با خواست خودم بود. توی تمام لج بازی‌هات حتّی اون‌جایی که دیگه اعصابی برام نمی‌گذاشتی، هیچ وقت نمی‌خواستم ناراحت ببینمت. مرد نیستی بفهمی بیست و چهار ساعتم از ازدواجت...

ارسلان طبق معمول بعد از برگشتن از سرکار و رفتن به خانه‌ی خودشان دوباره سر از این‌جا درآورد. روی مبل لم داد. کوسنی زیر دستش گذاشت و گفت: - صاحب‌خونه یه چایی مهمون‌مون نمی‌کنید؟ کسی دل و دماغ نداشت. بی‌معرفت، سرخوشی امروزش برای به سخره گرفتن من بود وقتی این‌طور کپکش خروس می‌خواند. به عزیزخانم...

میان توضیحات ارسلان و جوی که آرام شده بود بدون توجّه به بقیه، با حالی زار مستقیم به اتاق رفتم و دراز کشیدم. *** چند روز بعد سر لج و لجبازی بالاخره قرار خواستگاری فامیل حوریا را قبول کردم. کت و شلوار آبی،‌ هم رنگ چشمانم که کاملاً قالب تن بود را پوشیدم. به خاطر برش‌هایش، باریکی و ظرافت دور کمر را...

دردی نداشتم امّا قطره‌های اشکِ فرصت‌طلب، داغ دلم را تازه کردند چون به راحتی از شَرّ بغض گوله‌شده‌ که راه گلویم را بسته بود، راحت می‌شدم. با سرک کشیدن ارسلان و دیدن حال و روزم نفهمیدم چه‌طور همراهش دستپاچه از خانه بیرون زدیم. با سرعت می‌رفت. از پیچ و تاب ماشین حالم داشت بهم می‌خورد. آشفته‌احوال...

چون با گوشیه وقتی نیم فاصله می‌زنم شبیه نقطه میشه چه جوری اسکرین بفرستم ببنید

83 84 85

مستقیم در چشم‌هایش نگاه کردم و با ناامیدی گفتم: -‌ حداقل دل برادرت دیگه پیش من نیست. وقتی دست توی دست اومد و گفت این زنمه باورمون میشه. -‌ نفوس بد نزن. با صدای صدرا که به طرف بالا می‌آمد، حرف‌مان قطع شد. روی آخرین پلّه ایستاد و متعجّب با دیدن چهره‌ی درهم و اشکی من از ارغوان پرسید: - چی شده؟...

بغضم را با شدّت بیشتری قورت دادم تا خودم را لو ندهم. احساس ارسلان به من، هنوزم دقیقاً وسط همان گذشته‌ی لعنتی گیر افتاده بود وگرنه دست‌دست نمی‌کرد و برای خواستگاری دوباره پا پیش می‌گذاشت. همان‌طور که با در خیارشور کلنجار می‌رفتم. صدایش را پایین آورد و با اشاره‌ی ابرو گفت: - راستی زوج‌ها رو دیدی؟...

سليقه به خرج دادنم همين تداراكات ساده‌ و سوپ پختن بود. نه سالاد درست با گوجه‌ی گل شده‌ی طناز، نه كيك حوريا، نه كيلو كيلو احساساتى كه به پای ارسلان می‌ریختند و سعى در پنهان كردنش داشتند. با دقّت ظرف‌ها را از کابینت در آوردم و روی میز گذاشتم. خسته نشستم تا کاسه‌های کوچک ترشی و سبزی را پر کنم. از...

80 81 82

پروپرو در را هل داد و وارد حیاط شد. صدای تق‌تق کفش‌های پاشنه بلندش که ست با کیف‌دستی‌اش بود بیشتر عصبی‌ام می‌کرد. حضور این دختر سمچ اصلاً خبرهای خوبی برای ما به همراه نداشت. نقاب تظاهر را کنار گذاشتم و جنگ خاموش بین ما با الفاظ درشتی که برای ضربه‌زدن به سمت هم پرتاب می‌کردیم علنی شد. وقتی که...

داشتم در دلم بد و بیراه می‌گفتم و اشک می‌ریختم، که موبایل مادر به صدا درآمد. دوباره حاج‌خانم بود. با عزمی جزم برای سامان دادن به مجردهای اطرافش، بعد از سلام و احوال‌پرسی تمام اعضای خانواده به من و امر خیرشان رسید. بعد از چند دقیقه صحبت کردن با «چشم چشم خبر می‌دیم» تماس قطع شد. با صدای مادر که...

به تلافی دنده عقب گرفتم و با سرعت از کنارش رد شدم و محکم به آیینه‌ی بغلش زدم. حتّی اگر خراش سطحی هم بر ماشین مدل بالایش می‌افتاد، دلم خنک می‌شدم. پایم را روی گاز گذاشتم و از آن‌جا گذشتیم. باقی صدای بلندش که از عصبانیت فریاد می‌زد، در هرهر خنده‌ی ما محو به گوش می‌رسید. ارغوان با ذوق انگار چه...

78 79

*** از آن موقع به بعد انگار روحیه‌ام بهتر شده بود. روزها به ارغوان در چیدن خانه‌ی جدیدش کمک می‌کردم. تا آن موقع حتّی یک کلمه از علت جدایی سؤالی نپرسیده بود و با کنجکاوی یادآور خاطرات گزنده‌ی قبل نشد. بسیار خجالت‌آور بود چون او سرافراز و خوشبخت ازدواج کرد و در مقابل من سر به زیر و درمانده باید...

*** آخر هفته شد و ظاهراً مهمان داشتیم که مادر کل روز را پیش عزیزخانم ماند. عجیب بود چون برای نرفتن و کمک نکردن به جانم غر نزد. فقط دم غروب یک سر به خانه زد و همان‌طور که مشغول حاضر شدن بود، بلند گفت: - شاهدخت برای شام بیا. همه دور همیم. از اتاق بیرون آمدم. به خودم زحمت پایین رفتن ندادم و از همان...