نتایح جستجو

ماکارونی453427_25y-456-

باور به عشق الهی و حضور خداوند در زندگی، می‌تونه امید و آرامش را در ما زنده کنه و به ما انگیزه بده تا با مشکلات مبارزه کنیم و به سوی کمال حرکت کنیم. این روزا حال خیلیا خوب نیست اما خودمون می‌تونیم دست خودمون رو بگیریم و بگیم: «من همیشه کنارتم و بهت ایمان دارم. این روزا میرن و من مثل سابق به...

روزت بخیر عزیزم جان. ممنون از اینکه وقت گذاشتی و روح زیبا رو خوندی. خوشحالم بابت ارتباط گرفتنت با این اپیزود. واقعا که بازخوردت به دلم نشست و قوت قلبی شد برای ادامه دادن به نوشتن مخصوصا در این شرایط بحرانی. روح زیبا برای خودم جدا از باقی نوشته هام هست. خودم شدیدا بهش علاقه دارم و وقتی می‌نویسم و...

مبارکتون باشه عزیزم. امیدوارم در فراز و نشیب زندگی مشترک، از مسیر عشق لذت ببرید و روزگار به کامتون باشه.❤️❤️❤️

روز تون بخیر. خوشحالم که وقت گذاشتید و اپیزود رو خوندید. امیدوارم تابه آخر همراهم باشید.🌹

وقتتون بخیر گلم. از صمیم قلب بابت این نقد محترمانه و دقیقتون سپاسگزارم. واقعا باعث افتخارمه که اثری مثل روح زیبا تونسته توجه کسی با نگاه تخصصی و مسئولانه شما را جلب کنه. تشبیه دفترچه یادداشت شخصی برام بسیار جالب بود چون نوشتن این اپیزود دقیقاً از دل تجربه‌های شخصی و چالش‌های درونی خودم شکل...

سلام قشنگ دلم، سلام و روزت به‌خیر و پر از آرامش 💙 واقعاً از خوندن پیام پرمحبتت قلبم گرم شد. اینکه گفتی متن روی خودت تأثیر گذاشته و آموزنده بوده، برای من بهترین پاداشه. اون بخشی رو که انتخاب کردی، دقیقاً یکی از صادقانه‌ترین قسمت‌هاش بود، چون مهربونی با خود، کلید آرامشه. ممنون که با این‌همه...

سپاس از مهر و توجهتون.🌺 خوشحالم که تونستم لحظه‌ای حس خوب بهت منتقل کنم. همین همراهی و نگاه دقیق، بزرگ‌ترین دلگرمی برای ادامه‌ی مسیرمه. با تمام دل، قدردان حضورت هستم 🌸✨

اپیزود دهم: قرار بی قضاوت. شب بود! از اون شبایی که نه باد داره، نه صدا، فقط سکوت می‌پیچه لابه‌لای ریگ‌ها، و آسمون، پر از نقطه‌نقطه‌ی نوره، نه واسه روشن کردن راه، واسه یادآوریِ این‌که چه‌قدر «دیدن» مهمه. روی شن‌ها نشستم. هیچ‌کس نبود. نه کسی که نگاه کنه، نه صدایی که حواس ببره. فقط من بودم و تو...

مادر، آن واژه‌ی ساده نیست که در زبان جاری می‌شود؛ او تاریخ خاموشی‌ست که در دل هر خانه جریان دارد، افسانه‌ای بی‌هیاهو، بی‌شرح، اما زنده در عمق جان. مادر یعنی آغاز بی‌انتها؛ زنی که هیچ‌گاه برای خودش نبوده، بلکه همیشه در تمام معنا، «دیگری» بوده است. جسمش را بستر رشد ما کرد، جانش را سایه‌بان...

گاهی با خود زمزمه می‌کنم: اگر روزی مادرم تنها برای لحظه‌ای از نقش بی‌وقفه‌ی «مادر بودن» کنار بکشد، جهان چه خواهد شد؟ اگر روزی بگوید: «خسته‌ام...». نه با لبخندِ مهربانِ همیشگی‌اش، بلکه با صدایی که خودخواهی در آن موج می‌زند. چه چیزی از هم خواهد پاشید؟ کسی می‌داند در تمام آن شب‌هایی که آسوده به...

شکوفه‌ی‌‌بهاری🥰

درود و وقت بخیر به شما عزیزدلم. اینکه گفتی نوشته‌م برات لذت‌بخش بوده و خسته‌‌ات نکرده، بهترین هدیه‌ایه که می‌تونستم از یه مخاطب بگیرم. خیلی خوشحالم که تونستم اون حس عاشقانه‌ی آمیخته با نگاهی درون‌نگر و حتی روانشناختی رو برسونم. این یعنی ارتباط برقرار شده، و چیزی بالاتر از این نمی‌خوام. اون دو...

گفتم چرا دیر اومدی؟ گفت نشسته بودم تو زانتیا، داشتم سریال می‌دیدم، حواسم پرت شد! سرباز، ریجکت، بچه کوچولو

وقت بخیر عزیز دلم. ممنونم از شما و خوشحالم بابت اینکه روح زیبا تونسته مخاطبین خاصی از جمله شما رو جذب کنه. امیدوارم لایق باشم.🌹🙏

درود و سپاس از حضور و نگاه دقیق و ارزشمندتون 🌸 خوندن نظر شما مثل یه نسیم دل‌نشین بود که به جان خسته‌ی کلماتم نشست. خیلی خوشحالم که عنوان «روح زیبا» تونسته با حال و هوای اپیزود هم‌خوانی پیدا کنه؛ این اسم برام بار معنایی خاصی داشت، و خوشحالم که تونست منتقل بشه. کاملاً باهاتون موافقم درباره‌ی تکرار...

درود بر شما و بسیار ممنون از نظر دلگرم‌کننده‌تون! خیلی خوشحالم که اپیزود اول به دل شما نشست و تونستم شما را به تفکر وادار کنم. واقعاً برام جالب بود که حس‌هاتون در رابطه با داستان رو به این شکل بیان کردید و از قسمت‌های مختلفش اینقدر لذت بردید. در مورد اپیزود پنج هم باید بگم که خودم هم وقتی نوشتمش...

بامداد خمار

هیچ‌کس نمی‌پرسد که «مادر» کیست، وقتی «زن» بودنش خاموش می‌شود پشت حجم بی‌انتها‌ی وظیفه. او کسی‌ست که حتی وقتی خسته است، صدایش آرام می‌ماند تا مبادا لرزش حرف‌هایش، سقف امن خانه را بلرزاند. گاهی کنار پنجره می‌ایستد‌ نه برای دیدن خیابان، بلکه اشک‌هایش را، در پشت شیشه گم کند. او خودِ صبوری‌ست، بدون...

در هزار توی روزمره‌گی‌های خاکستری، جایی میان اشک‌های پنهان و لبخندهای آشکار، مادر ایستاده است؛ ستونی بی‌صدا از مهر، شانه‌ای برای تمام دنیا، و نگاهی که فردا را در چشمان تو می‌جوید. دل‌خوشی‌های یک مادر، کوچک‌اند و بی‌صدا، اما ژرف‌اند و زلال. مثل نور آفتابی که از پنجره‌ی صبح، آرام می‌تابد بر گهواره...