نتایح جستجو

در هیاهوی زندگی، جایی میان سکوت شب و لبخندهای بی‌دلیل روزانه، رقصی آغاز می‌شود؛ رقصی بی‌صدا، بی تماشاچی، بی تشویق. تنها یک دل عاشقان را می‌رقصد؛ مادر! شب که آرام می‌گیرد و چراغ‌ها یکی‌یکی خاموش می‌شوند، صدای نفس‌های خوابیده‌ی خانه، برای او شروعی تازه است، انگار زندگیِ مادر، درست از جایی آغاز...

این اواخر، آه‌هایم بی‌رمق شده‌اند. سرما بر من غالب شده، دیگر بودنت را نمی‌خواهم... بودنت برای این قلبِ یخی، سم است. کاش! یادت را هم با خودت می‌بردی.

حال که سال‌ها گذشته، آه‌هایم عمیق‌تر ‌و کشنده‌تر شده‌اند. سوز جگرم به دیواره‌ی قلبم نفوذ کرده و هر لحظه امکان یخ بستن خون در رگ‌هایم هست؛ آن‌قدر سرد و یخ که در انتهایی‌ترین گوشه و کنارِ قلبم، گرمایی از وجودت نمانده تا بر سرمای آن غلبه و مرا از این یخ‌زدگیِ ممتد، رهایی دهد.

آه که می‌کشم، دلم می‌سوزد. دلم می‌سوزد که تمام خودم را برایت گذاشتم و تو تا فهمیدی دلم رفته به آنی رنگ عوض کردی و با دیگری قرار رفتن گذاشتی.

اپیزود دوم. خلوتی با خود می‌خوام یه کم با خودم حرف بزنم، با اون بخش از خودم که همیشه ساکته، همیشه یه گوشه نشسته و فقط نگاه می‌کنه؛ روح زیبام! راستش خیلی وقتا فراموشت می‌کنم. هی می‌دوئم، هی دنبال چیزای بیرونی می‌گردم، هی می‌خوام خودمو ثابت کنم، هی می‌خوام بگم: - ببین! منم خوبم! منم بلدم! ولی...

اپیزود اول. روح زیبا همه‌مون روزهایی داریم که احساس می‌کنیم، همه‌چیز برامون سنگین شده، دنیا سنگینی می‌کنه، حتی انگار خودمون دیگه اون آدم قبلی نیستیم. حالا چه از یه شکست بزرگ، چه از یک دعوا یا حتی از درگیری‌های ذهنی خودمون، همون لحظاتی که به خودمون شک می‌کنیم و به این فکر می‌کنیم که آیا هنوز...

نیستم. اهل سفر هوایی؟

روز از نیمه گذشته بود که قدم به ساحل گذاشتیم؛ من و دو تکه از جانم، پسرانم. نسیم شورِ دریا، گیسوانم را بازی می‌داد و صدای خنده‌هایشان، ملودی زنده‌بودنم شده بود. خورشید، مثل قلبی عاشق، با گرمایی دلنشین بر پوستمان می‌تابید و آسمان، آبی‌تر از همیشه، چشم در چشمِ بی‌قراری‌ام داشت. صدای موج‌ها، شبیه...

هنگامی که نگاهم با نگاهت تلاقی می‌کند، عجیب‌ترین اتفاقِ هستی، در وجودم شکل می‌گیرد. عجیب است که در خواب و رویا تو را می‌بینم؟! شاید هم دچار دژاوو شده‌ام! نیستی؛ اما تو را شریک لحظه‌لحظه‌هایم می‌دانم.

در جاده‌ای که سراسر برف است و هوایش بورانی، تو باید باشی تا دلم گرم شود. وجدان خفته‌ات را بیدار کن. در هوای دونفره‌ی دلم، تنهایی یکه‌تازی می‌کند!

در این برهوت احساس که هر کجا می‌روی چشمی می‌بینی که زیر نظرت دارد، سست نشو، نلرز؛ محکم باش و برای آرمان‌هایت بجنگ. طوفان به پا کن؛ اما درونت را لبریز کن از حس آرامش. نگذار چشمانی که تو را هدف گرفته‌اند، زمین خوردنت را ببینند. طعمه‌ی خواسته‌هایشان نشو. دست سمت هر خس و خاشاکی دراز نکن. گاهی تنها...