عصبی نمیشم 
و فقط گاهی اوقات تظاهر به عصبی بودن میکنم 
اما یه بار که عصبی شدم
خب... 
دیوونه میشم
مثلا با نفرت به اون فرد نگاه میکنم و چشم برنمیدارم ازش
در همون حال اشکام بدون هیچ بغض و ناراحتی میریزن
و تو ذهنم صد بلا سرش میارم و با خدا تو دلم حرف میزنم
و شروع میکنم به لبخند زدن 
واقعا خودمو درک...