نتایح جستجو

فکر کنم سوال اگه می‌شدی چیکار می کردی بوده خب بستگی داره مدیر کجا می شدم ولی با توجه به شرایط اول از همه کنکور و امتحان نهایی رو بر می داشتم بعد از کلاس چهارم برای بچه ها برنامه های استعداد یابی برگذار می کردم که هر کس اون سمتی که براش مناسب و بهش علاقه و مهارت داره رو داشته باشه نه اینکه...

https://uploadkon.ir/uploads/191917_25IMG-۲۰۲۵۱۱۱۷-۱۸۱۳۵۸.jpg اینجا مقصر کی بوده ؟

https://forum.cafewriters.xyz/threads/42762/post-381505 درود روز خوش درخواست جلد برای مجموعه شعر م مثل مادر رو دارم.

https://forum.cafewriters.xyz/threads/42762/post-381505 درود روز خوش در خواست نقد شعر م مثل مادر رو دارم .

سخن نویسنده: دختر، انعکاس درخشان آرزوهای برآورده نشده‌ی مادر و میراث‌دار قدرت‌های سرکوب‌شده‌ی جهان است. او قدرت بالقوه‌ای است که اگر شکوفا شود، نه تنها خانواده، بلکه جامعه را متحول می‌سازد. دختر، دانه‌ای است که اگر با درایت کاشته شود، درختی تناور می‌شود که سایه‌اش پناهگاه نسل‌های بعد خواهد بود...

«مادر، آغاز است و پایان؛ او نیروی بنیادینی است که از دل خاک، سر به آسمان می‌کشد و با ظرافت صدف، سختی سنگ را در خود جای می‌دهد. او معمار سکوت‌های پرمعناست؛ جایی که هزاران حرف ناگفته در نگاهش موج می‌زند.»

شعر سپیدِ: پرواز خاموش من از نسیمی بودم که در قفس جا شد، بالی که بی‌اجازه، در اوج به جرم پرواز در تاریکی رها شد. این خانه بود، یا یک حصار فولادین که بر روح دخترم بسته شد؟ هر پنجره بسته، یک زندان آهنین در قلب کوچک ماهم پدر، تو بودی و قانون‌های سنگی‌ات، زد زخم ها بر روح منو هستی جانم هر...

غزل: سوگِ مادر و نفرین هر آنکس کز دلم خون ریخت، نخواهد داد آرامش که این نفرینِ مادر هست، زِ هر راز نامه ی فاحش تو گفتی دوستت دارم، تو زدی زخم پنهانی ندانستی که این زخم زهرآگین، نماند در دلش شاد به جای بوسه‌ی مادر، به هر سو دید رنج و درد به جای مهرِ یاران، دید تنها نیش وکنایه ،بیداد...

قصیده:صدای نفیر دخترم، ای رفته از دستم به ظلمِ روزگاران که در هر کوچه می‌پیچد کنون ناله‌ی زاران چو شد آن قامتِ نازت غزل‌خوانِ لحد، ای وای! زِ مادر خاست آن فریاد، که بَشکافت دل دیوان نه فهمیدم کی این دنیا، چنین خنجر به پشتم زد که تنها نورِ چشمانم رود سوی تاریکی زِ پیشِ چشمانم شما ای...

شعر سپیدِ: سِرِّ گهواره‌ی تنهایی وقتی برایت از “پدر” می‌خوانم، که چقدر منتظر است، برای دختری زیبا رو من دروغ می‌گویم که او، آغو*شِ دیگری را جز یک پسر نمی‌شناسد. وقتی از “خانواده” می‌گویم که همگی سرشار از شادی‌اند، اما نه برای ،تولد تو دخترم من در حالِ جنگیدن با چشم‌هایی هستم که از من چیزی...

غزل:پایان دربهار سال ها به سرعت ، گذشت از آن شبِ آغاز و مهرِ مادر، شد انگار، زِ هرچه هست بی راز دروغ‌های تو ای مادر، کشت عشق را در راهم شکستم سدّ را و دیدم که نیست جز سردی و آه به هر کوچه رسیدم ، جز ناله نجوییدم یاری به هر چشمی نگریستم ندیدم ، ذره‌ای گرمی فقط خاری گمان کردم که مهر هست،...

قصیده :فریب مادر ای تازه گلِ امید که کس منتظرت نیست، ای جانِ پدر سوخته! زین عالمِ بی‌رحمی، در این خواب غفلت گهواره آرمیده مادرت اینجاست، در بر تو بیدار به دامانش پناهی گیر، آرام که تیغِ سردِ این صحرا، هنوز از چشمانم امید را نه دزدیده چو دیدم روی ماهت را، خریدم دفتری از وهم به جای آه و...

یعنی هرکی یه بلایی سرش میاد باید بره تو خیابون مردم رو بکشه ؟

به یه بهونه ای زودتر میرم بیرون یه چیزی میخورم .

ای کاش همه طرز فکر شما رو داشتن ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌واقعا که میفهمیدن ما خواستار این هستیم که هرکسی به حق واقعی خودش تو زندگیش برسه چه مرد باشه و چه زن و اینکه ما بیشتر محدودیت داریم و خواستار برابری هستیم و مردها نسبت به ما خانوم ها هیچ برتری ندارن . همین فقط درکش سخته واقعا

من نمیگم همه مردها بدن میگم بعضی ها شون بدهستن عروسک لولیتا هم فقط مربوط به دارک وب نیست منم قبول دارم که مورد نادری هست ولی کاری به کم و زیاد بودنش ندارم حرف غلط بودنش هست آره ولی حرفایی شما خیلی عقلانی و منطقی طرف عروسی نکنه با پولی که میخواسته بده خرج عروسی تا آخر عمر کباب بخوره نه مُردم منی...

شعر سپیدِ: نقاشیِ آسمانِ آبی هر شب، رویِ پوستت، نقش می‌کشم،از ماهی کوچک در رود از آسمانی به رنگِ فیروزه‌ی دروغین، فریبنده تاریک می‌گویم: "این رنگِ طبیعت است، دخترم، همین‌طور است همیشه ، ندارد در زمین جایی امید تو در درونِ من، هنوز ایمان داری به هر چه می‌گویم، دیدگانت فقط عشق مرا می بیند. و...

غزل : کلام آخر کلام آخر این است: عشق مادرانه، جنسیت نمی‌داند و مهرِ مادرانه چه دختر چه پسر، هیچ قیدی را نمی‌خواند. اگر دنیا بیاید تا بروباید این امانت را زِ دستانم به جان می‌ایستم در راه، خداوندا می داند که می‌ مانم! تو ای دخترکِ زیبای من، ای قامتِ رعنای سرو خُرم بدان مادر تویی، این عشق...

قصیده : پرچم عشق بر افرازم پرچمِ عشق، در این خانه، به نامِ او می سازم که زیباییِ مطلق را، زِ خالِ چشمِ مس*ت نرگس گونه اش می دانم شما را کاش می‌فهمید، که این نازکیِ طفل است که سخت‌ترین نبردِ عقل را، با مهر و لطافت از سر بردارد بمیرد آن که گوید: “دختر آرد شرم و خواری بر مادر” که این مریم، شده...

شما درست می فرمایید بعضی‌ از مشکلات با همبستگی و اتحاد حل میشه نه تفرقه افکنی مشکلات جامعه فقط ماله دخترا نیست چرا بعضی از آقایون هم لطمه می بینند ولی خانوم ها هم از نظر عدالت اجتماعی هم بعضی از رسوم غلط و هم یسری آدم های منفعت طلب بیشتر مشکلات دارن و زندگی شون سخته اما کسی مرحم زخم هاشون نمیشه...