نتایح جستجو

غزلِ شبِ فراق رفتی و ماند این دلِ من خسته و تنها، چون ماهِ پشتِ ابر، به یادِ تو غم‌پیما. هر شب به سوزِ شمع، دلم شعله می‌گیرد، بی‌تو خزیده سایه به هر گوشه‌ی دنیا. چشمانِ من به جاده‌ی دورِ تو دوخته، چون مرغِ بی‌پناه، درونِ قفسِ سودا. بادی گذشت از سرِ کویِ تو و آورد، بویی زِ زلفِ تو، نفسِ جانِ...

غزلِ رازِ نهان دلم نهفته رازی‌ست در این سینه‌ی خاموش، که جز نسیم نگویدش از باغِ شبان‌کوش. نگاهِ او چو برق، گذر کرد و دلِ من، چو شمعِ خسته، سوخت در آن لحظه‌ی بی‌هوش. لبانِ سرخِ او سخنِ عشق می‌سرود، ولی زمان نداد مجالِ دلِ مدهوش. نکرد ل*ب به نامِ من آشنا گشودن، که بینِ ما حرام بود آهِ دگرنوش...

اعلام امادگی

درود اعلام آمادگی

درخواست تایید رمان دفترچهٔ نیمه‌کاره رو دارم

گاهی فکر می‌کنم زندگی، فقط مجموعه‌ای از لحظه‌های گم‌شده است. لحظه‌هایی که دستمان از آن‌ها کوتاه بود، یا نخواستیم آن‌ها را بگیریم. من در سکوت شب قدم می‌زنم، و با هر قدم، خاطره‌ای زیر پاهایم خرد می‌شود. صدای خنده‌ای که دیگر نمی‌آید، و بوی کسی که سال‌هاست ناپیداست، همراه من است، مثل سایه‌ای که از...

درود خسته نباشید❤️🌱

میخواهم زنده بمانم

درود اعلام آمادگی

اسم نویسنده: سارا مرتضوی اسم اثر: قاشق کوچولو عنوان: قصه تاریخ: ۱۴۰۴/۷/۲۲

مرسی متشکرم ❤️🌱

غزلِ خیالِ دور به خلوتِ شب رفتم و دل به باد سپردم، که خاطره‌ی تو در هر گوشه آشکار شد. ز کوچه‌های خاموش، صدای قدمت آمد، ولی سایه‌ی تو در مه گم و تار شد. نه صدای خنده‌ات مانده، نه نگاهِ گرمِ تو، که دلِ من تنها با یادِ تو یار شد. به هر نسیم که رسید، بوی تو در آن بود، ولی رسیدن تو، همچو خیال شد...

درود اعلام آمادگی

غزلِ غرور و شکستن مرا به گریه چه حاجت، چو دل ز غم لبریز است؟ که زخمِ عشق، نهان در دلِ ستیز است. نه آه مانده به ل*ب، نه نوا درین سینه، که هرچه بود ز یادِ تو، خاکِ پایِ تمیز است. رفیقِ راه شدی، لیک بی‌وفا رفتی، قسم به عهدِ تو ای یار، این چه چیز است؟ دلم چو شمع بسوخت از نسیمِ نامهربی، ولی زبان...

غزلِ شب و انتظار دگر ز خوابِ جهان، چشمِ من گشودن نیست، که جز خیالِ توام، بر دل آرمودن نیست. ز بویِ زلفِ تو هر شام، جانِ من مس*ت است، ولی وصالِ تو ای ماه، در نمودن نیست. به باده‌ی غمِ تو، مستم از ازل تا حشر، که جز تو، یار دگر بر دلم سرودن نیست. به بامِ خاطرِ من، مه فروغ می‌پاشد، ولی تو را ز...

غزلِ انتظار به شوقِ دیدنِ رویت، هزار شب بیدم، به وعده‌های خیالت، هنوز خرسندم. نسیمِ یادِ تو هر شب وزد به جانِ خموش، که بویِ زلفِ تو آید ز دور در بندم. ز اشکِ دیده شد این خانه بحرِ بی‌پایان، که بی‌تو موج زند داغِ عشق در خَندم. دگر چه حاجتِ گفتار؟ دل گواهِ من است، که جز تو کس نَبُوَد مونسِ پر...

غزلِ بی‌نامی دگر مرا نه صدا کن، نه از وفا بگذر، که خسته‌ام ز جهان، ز خویش، ز این محضر. دلم شکسته و در خون تپیده در خلوت، کسی نمانده که بشنود صدای این پیکر. تو رفتی و منِ دیوانه مانده‌ام تنها، میانِ سایه‌ی شب، میانِ وهم و شرر. چه سود اشک، اگر بر تو بارَد ای بی‌مرز؟ که رفته‌ای و دگر نیستی به...

غزلِ عشقِ ممنوع به دل شرارِ تو افکند آتشی پنهان، که هیچ دیده ندید و نگفت جز شیطان. نهان چو آهِ سحر، سوزِ من ازین دل خاست، که عشقِ من به تو افتاد در حریمِ نهان. چو سایه بر سرِ آن کوی، بی‌صدا رفتم، که عقل، مانعِ دیدار بود و دل حیران. به نامِ عشق، گنه‌کار گشته‌ام ای دوست، ولی چه چاره؟ دلم را تو...

غزلِ غروب عشق چو آفتاب ز بامِ فلک فرو می‌رفت، دلِ من از پیِ آن چهره در به‌در می‌رفت. نسیم گفت که معشوقه رفت سویِ افق، نگاهِ خسته‌ی من تا افق به‌سر می‌رفت. ز شوقِ دیدنِ او، خون به دلم می‌جوشید، ولی امید چو خورشید در سَحَر می‌رفت. غبارِ جاده به چشمم نشسته بود و هنوز، خیالِ رویِ تو از دیده...

غزلِ دل و خرد دل از هوایِ رُخت در شرر فرو می‌رفت، عقل گفتا: «مرو آن‌سو، که خطر می‌رفت!» گفتمش: عشق، بلا نیست، که افسونِ جان است، خندید و گفت: «ز دل نغمه‌گری می‌رفت!» هر نفس از تبِ یادِ تو دلم می‌لرزد، چو شمع در شبِ تیره که به سَر می‌رفت. به خونِ خویش نوشتم بر آستانِ دلت، که نامِ من ز کتابِ...