نتایح جستجو

1Gh56re اصلا شاید دوست داره خیس شه شاید اومده بیرون خلوت کنه باخودش اومده بیرون ریخت هیچ بنی بشری رو نبینه یهویی مثل قاشق نشسته بپرم وسط خلوتش که چی؟!:aiwan_light_parting:

رفیق من سنگ صبور غم هام به دیدنم بیا که خیلی تنهام هیچکی نمی فهمه چه حالی دارم چه دنیای رو به زوالی دارم مجنونمُ دل زده از لیلیا خیلی دلم گرفته از خیلیا نمونده از جوونیام نشونی پیر شدم، پیر تو ای جوونی پیر شدم، پیر تو ای جوونی تنهای بی سنگ صبور، خونه ی سرد و سوت و کور توی شبات ستاره نیست، موندی...

ای همه خوبی تو را پس تو کرایی که را ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا سرو اگر سر کشید در قد تو کی رسید نرگس اگر چشم داشت هیچ ندید او تو را هر طرفی صف زده مردم و دیو و دده لیک در این میکده پای ندارند پا از کرمت من به ناز می‌نگرم در بقا...

آمد بهار جان‌ها ای شاخ تر به رقص آ چون یوسف اندرآمد مصر و شکر به رقص آ ای شاه عشق پرور مانند شیر مادر ای شیرجوش دررو جان پدر به رقص آ چوگان زلف دیدی چون گوی دررسیدی از پا و سر بریدی بی‌پا و سر به رقص آ تیغی به دست خونی آمد مرا که چونی گفتم بیا که خیر است گفتا نه شر به رقص آ از عشق...

یه پاییز زردو، زمستون سردو یه زندون تنگو، یه زخم قشنگو غم جمعه عصرو، غریبی حصرو یه دنیا سوالو تو سینه ام گذاشتی جهانی دروغو، یه دنیا غروبو یه درد عمیقو، یه تیزی تیغو یه قلب مریضو، یه آه غلیظو یه دنیا محالو تو سینه ام گذاشتی رفیقم کجایی؟ دقیقا کجایی؟ کجایی تو بی من؟ تو بی من کجایی؟ رفیقم کجایی؟...

همخواب رقیبانی و من تاب ندارم بی‌تابم و از غصهٔ این خواب ندارم دلتنگم و با هیچکسم میل سخن نیست کس در همه آفاق به دلتنگی من نیست بسیار ستمکار و بسی عهد شکن هست اما به ستمکاری آن عهد شکن نیست پیش تو بسی از همه کس خوارترم من زان روی که از جمله گرفتارترم من روزی که نماند دگری بر سر کویت دانی که ز...

میون این همه سرگردونی ، دل من گرفته ماه پیشونی بیا باز دوباره بی تابم کن ، منو تو رنگ چشمات خوابم کن نگو قصه آخرش مرگ منه ، داره چشمات منو آتش میزنه نگو از تلخی دنیا سیرم ، نگو میرم، نگو که می میرم ای گل بهار ام، دشت لاله زارم ، قلب داغدارم، سنگ بی مزارم درد ماندگارم، روز ناگذارم ، زخم بی...

خط رو پیشونیم چشمای بارونیم دستای لرزونم پاهای بی جونم روح سرگردونم گلای ایوونم حتی تو سیگارم فندک تب دارم دوست دارن برگردی خنده غمگینم پلکای سنگینم الکل تو خونم خونه ی زندونم خونه ی متروکم گلای گلدونم بار روی دوشم شونه ی داغونم دوست دارن برگردی تو آن عهدی که با من بسته بودی مگر بهر شکستن بسته...

دیگرین ابر بهاری جان باریدن ندارد این گل خشکیده دیگر ارزش چیدن ندارد این همه دیوانگی را با که گویم با که گویم آبروی رفته ام را در کجا باید بجویم پیش چشمم چون به نرمی میخرامی میخرامی در درونم مینشیند شوکران تلخ کامی نام تو چون قصه هر شب مینشیند بر ل*ب من غصه ات پایان ندارد در هزار و یک شب من روی...

سر خاک مادر من هیچ کسی گریه نکردش ... بابامم هیچی نمی گفت با همون نگاه سردش مادرم باید بدونی بابایی بهونه کرده جای تو ، تو خونه ی ما یکی رو نشونه کرده جای تو شبا میادش واسه من قصه میخونه میدونه دوسش ندارم ولی باز پیشم میمونه ولی من هنوز نذاشتم توی تخت تو بخوابه چرا اون تو خونه ی ماست یه سوال...

رسم رو به هم زدی با من قدم زدی از عشق دم زدی تا روزگارم رو بعدا سیاه کنی روو رد پای رود بارون گرفته بود شب جون گرفته بود چادر زدم که تو موهات رو باز کنی گفتم که جونم رو قلب جوونم رو قد کمونم رو نذر چشم هات کنم تا اعتنا کنی کشتی بهارم رو قلب مزارم رو دار و ندارم رو دادم که دردم رو شاید دوا کنی...

شهر پر از فتنه شد از روی تو جان چو کمان از خم ابروی تو چشم سیه هر چه که در عالم است وام گرفته‌است ز گیسوی تو راه نشانم بده تا رگ به رگ جوی شوم، جوی بلاجوی تو آنکه به دنبال شه و شاهدست خیمه‌ برافراخته پهلوی تو بر تن هر بدنظر یاوه گو لرزه درانداخته یاهوی تو فاتح خیبر اسدالله علی لعنت الله به بدگوی...

وقتی میخندیدی، گریه های خشکم زود میخشکیدن، با تو میخندیدم وقتی قلبِ نابتو، سخت میرنجوندم چشمای معصومت، منو میبخشیدن مهربونی خوبی، نابی محبوبی خنده هات میخندی، شکل مرواریدن عشقِ گندم گونم، از چشات ممنونم که چشات بی وقفه، خبر خوش میدن مهربونی خوبی، نابی محبوبی خنده هات میخندن، شکل مرواریدن دستمو...

پرسید زِ من ، دستِ نهیفم خود برکَنم از، نزدِ شما تا دستی شوم از آنِ کسی که بی دست چو دستانِ خدا بود من دست بدادم و بگفتم خود پَر بکَش از ما و سلامم بر او برسان، بوس دو دستش دستی که از ایشان به جدا بود از هر طرفش نیزه رسیده است دست در تنِ عباس چکیده است من تشنه ی دیدارِ تو هستم عباس...

از دور ندا داد برادر برده اند سر و دست و تنم را بستند به ناحق ره حق را کشتند گلویِ نفسم را دستی که بدادی به خدایت دستان خدا بود بریدند آن دست ببرَد سر هر را خشکانده همه کار و کسم را بی دست به دیدار خدا شو خود مس*ت به دیدار خدا شو سیراب شوی از برِ معبود من نیز شکستم قفسم را هر آنچه که...

کَشان کشان تو مرا کی بکشانی به نور نشان بده ، تو مرا تا که نخفتم به گور نگو روم ، نگو تا جان بنیفتد شمار بیا و تا ، که شوم از نفست چون بهار امان بده که نفس تازه کنم جانِ جان جوان بده ، که رود پیر ز جانم دَوان روح دمم ، که شوم از تن خاکم جدا نوح شوم ، و به کشتی تو آیم الا خزان خزان ، بشدم...

الا دختر تو مادر داری یا نه نشونی از بردار داری یا نه همون بوسی که دادی تووی دالون نمیدونم بخاطر داری یا نه شبِ تاریک و مهتابم نیومد نشسته‌م تا سحر خوابم نیومد نشسته‌م تا دمِ صبحِ قیومت قیومت اومد و یاروم نیومد سه روزه رفتی و سی روزه حالا زمستون رفته‌ای نوروزه حالا خودت گفتی سره هفته...

عرش به زانو شده پیر سیه مو شده سنگ ز روی خوشش ، خود به زبان آمده از جبروتش به خود کوه به آتش مذاب کوری آتش برِ ، کور و کران آمده شدت میدان رَسید ، سرخ شهیدان رَسید بر سر شیطان دلیر ، تیغ کشان آمده تازه و شاداب خود ، از برِ یار آمده بوی بهاران رسید ، غنچه دهان آمده از تو نشان آمده ، شاه...

من جلدِ تو هستم ، بر بامِ تو هستم تو شمسِ منی من ، خورشید پرستم مغرب همه اندوه ، اندوهِ غروبت ای قبله ی مشرق ، ثنا گویِ تو هستم ای نایِ گلویت ، همچون نیِ داوود حکم آنچه تو گویی ، من لالِ تو هستم گنجشکِ گلویم ، شرحه است چو منصور بر دارِ تو هستم ، غربالِ تو هستم بر دارِ تو هستم ، غربالِ تو...

طبعم همه خشک است ، حقیقت شیرین شوَم از ، شهدِ شکوهت ای خسرویِ شیرین دهنان ، قندِ دمادم پُر ساز رگِ نی شِکرم را مُردابِ مرا زنده کن ای دوست از چشمه ی صافَت بده ام تا سیراب شوم ، جان به کف آرم تقدیم کنم پا و سَرم را چون پست رود ، رحمتِ جانان ما پست رویم ، تا که ببارد بر چهره ی ما ، رحمتِ...