نتایح جستجو

همدان

آریزو

آرمادیلو

نور چراغ‌قوه روی یه جریان باریک و گل‌آلود که کف تونل پیچ‌وتاب می‌خورد افتاد. ساموئل با صدایی گرفته گفت: ـ باید از این رد بشیم، راه دیگه‌ای نیست. جلوتر رفتم و اول پا توی آب گذاشتم. سرد و کثیف بود. بعد بقیه یکی‌یکی دنبالم اومدن. آب تا زانو می‌رسید. باید از وسط جریان رد می‌شدیم. دیوارها پوشیده از...

من برگشتم و به کاترین کمک کردم تا پایین بیاد. ریگان هنوز هم کنار در خشکش زده بود. نگاهش خالی، ولی دستش رو محکم مشت کرده بود. ـ ریگان بیا باید بریم... اگه این در رو نبندیم، اونا میان داخل. ریگان بالاخره اومد و ما یکی‌یکی توی تاریکی فاضلاب رفتیم؛ و پشت سرمون... صدای کوبیده شدن در هنوز ادامه داشت...

بوم... ترکش‌ها پشتم رو سوزوندن ولی نای غر زدن نداشتم. همون لحظه، صدای جیغی... که دیگه انسانی نبود شنیدم و برگشتم؛ یه هیولا پرید و محکم روی ریگان و هلنا افتاد. دندوناش تو گردن هلنا رفت. جیغش... جیغی که نمی‌تونم از یاد ببرم. ریگان تقلا می‌کرد، فریاد می‌زد و ناله می‌کرد: ـ هلنا! من با آنتونی سمتش...

۱۷. آیینه شکسته در انتهای راهروی شمالی، کنار در همیشه بسته‌ی مشاوره، آیینه‌ای بود قدی، بلند، ولی ترک‌خورده. گاهی خودم را در آن می‌دیدم، پراکنده، در چند تکه‌ی ناهم‌راستا، لبخندی که وصله‌ی اشتباهی بود، چشمانی که هیچ‌جا کامل نمی‌شدند، و دستی که نمی‌دانست بالا بیاید یا بی‌افتد. هر بار رد می‌شدم،...

خیلین خب مثلا تو چند قسمت سریال سوپرنچرال خونه های قدیمی رو ارزونن میخرن ولی می بینن کلی آدم توش مردن یا حبس خانگی ۲۰۱۴ و معمولی ترینش هم کورالینPopcorn جالبش همون قتل‌هاست، تو خونه‌ای که کلی آدم کشته میشن همه خونواده ها میرن اونجا رو می گیرن

من فقط یه چیزی رو متوجه نشدم اینکه چرا تو خونه‌ای که ۶۰ نفر توش به طرز وحشیانه‌ای کشته شدن ، یه خونواده‌ی شاد باید برن بین کلی خونه‌ی خوشگل، اون خونه‌ای رو اجاره کنن e03627_25hh2y-154fs232528mad2\{}|"

سوپرنچرال ببین ساعت ۱۱ عالیه واقعا

عنوان اثر: رویای وارونه نوع اثر: دلنوشته نویسنده: موهوم

درود سه پارت جدید ارسال شد

یه صدای خراش‌دار، تیز و کشیده... انگار یکی داشت با ناخن فلز، دیوار دنیا رو می‌خاروند. بعد صدای خرخر، سنگین... صدایی که از سینه‌ی یه چیزی در می‌اومد که دیگه آدم نبود. بلند نشدم و فقط با اشاره‌ی چشم، بقیه رو نگاه کردم. ریگان هنوز خواب بود، ولی مکس دم در نشسته بود، خشکش زده بود. گوش‌ها بالا، دم...

در چوبی قدیمی کوبیده شد. هر دومون تقریبا از جا پریدیم. ریگان سریع عقب کشید و موهاش پخش شونه‌هاش شد و چشم‌هاش پر از وحشت بود. ـ لعنتی! چـ... ـ آرمین! ریگان! زنده‌اید؟! در رو وا کنید! صدای کاترین بود، با همون لحن تیز و کمی ریش‌خندآمیزش - کفترکوچولوها، کارتون تموم شد یا هنوز تو فاز «عشق من» گیر...

بلند شدم و به طبقه‌ی بالا رفتم؛ پله‌ها با هر قدم صدا می‌دادن، انگار خونه داشت نفس آخر رو می‌کشید. طبقه‌ی بالا تاریک بود و بوی خاک و کپک خورده می‌داد. چند تا در پوسیده، یه راهروی باریک... تا این‌که رسیدم به یه اتاق کوچیک که ظاهرا زمانی دستشویی بوده. آینه‌ی ترک‌خورده، روشویی شکسته، شیر آب زنگ‌زده...

بفرمایین نوش جان

نوش جان