نتایح جستجو

اعلام آمادگی

نمی‌دانم! شاید اولین بار تو را در خواب دیدم . و نمی‌دانم ، علت آمدن باران چه بود ؟ از قِداستِ چشم‌های تو ؛ یا از دلتنگی من ! نمی‌دانم اما ، شاید آن شب اولین باری بود که با چشمان بسته به تو دل دادم .. شاید آن شب .. آمدن تو بهترین بهانه برای آسمان بود ، تا با اشکِ شوقَش در خیابان ولیعصر ، خیس شویم...

و اینک جهان دیگر همچون سابق نیست .. جهان همچون متروکه‌ای شده است که انگار ، از دید همه پنهان است ! این جهان مدت‌هاست که در سیاهچالِ گرفتاری های بزرگش اسیر است .. و من ! خسته ام ، از این همه سیاهی .. از این همه نا امیدی ! این بلای خانمان سوز از کجا سر بر آورد ؟ دست بر گلوی جهان گذاشت ! آن چنان که...

از چه بگویم ؟! از تو ؟! از مِهرت که بی‌هوا و بی‌مقدمه ، همچون دانه‌های برف بر خیابان خیس قلبم ؛ نشست .. یا از کوره‌ی آتشی که عشقت به جانم هدیه کرد ؟! از چه بگویم ؟! از شبی خیس باران که عاشقانه پشتِ سرم آمدی .. و بی‌آنکه بدانم ! پا به پای من ، خیس باران شدی ؟! هی ! با توام ای حاکم سرزمین پهناور...

اعلام آمادگی