اجتماعی

عنوان: تلکه نویسنده: @_MmD_ ژانر: اجتماعی، عاشقانه سطح: برگزیده خلاصه: در دل روزمرگی‌ها، گاهی یک آرزو می‌تواند همه‌چیز را تغییر دهد. «تَلَکه» روایتی است از دو رفیق و تصمیم‌هایی که بوی دود می‌دهند و دختری که هیچ‌کس را بی‌تفاوت نمی‌گذارد. قصه‌ای پرکشش از انتخاب، وسوسه، و لحظه‌ای که ممکن است...

عنوان: ملکه باش ژانر:آموزنده و اجتماعی نام نویسنده:یگانه بیات خلاصه: کتاب ملکه باش یک کتاب آموزنده در چند فصل هست که در هر فصل به موضوعاتی پرداخته شده به طور مثال یک فصل برای زیبایی ظاهری دختران و بانوان عزیز فصل دیگر برای ارتباطات اجتماعی آنان و فصلی برای خود دوستی عزت نفس و دوست داشتن خود و...

بِسْمِ نْورْ اثر: پابرهنه‌های آفتاب‌سوخته به قلم: ریپر ژانر: اجتماعی-تراژدی قالب: شعرنو دیباچه در پس کوچه‌پس‌کوچه‌هایی که غبار فراموشی بر آن نشسته، و در میان همهمه‌ی روزمرگی‌های بی‌رحم، کودکانی نفس می‌کشند که آفتاب، تنها گرمای سوزان را به پوستشان می‌نشاند و خاک، تنها غبار یتیمی بر لبانشان...

بسم آنکه درد را آفرید نام دلنوشته: مخزن الدردها نام نویسنده: خانومِ اِل ژانر: اجتماعی، تراژدی دیباچه: همیشه در زندگی‌مان شبیه زالو بودیم، به آدم‌ها چسبیده و غم و غصه‌هایشان را تا قطره‌ی آخر می‌مکیدیم، وقتی هم که آدم‌ها کارشان با ما تمام می‌شد، پرتمان می‌کردند در کاسه‌ی آب نمک تا بمیریم؛ اما...

جالب بود . بهش برسی الهی

معاون دفتر مدیریت بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت با اشاره به اینکه هر ۵ ثانیه یک نفر به دلیل عوارض دیابت در دنیا فوت می‌کند، گفت: پس از شیوع کرونا درحال حاضر برآورد و پیش‌بینی‌های ما این است که شیوع دیابت در سال‌های پیش رو افزایش می‌یابد. دکتر علیرضا مهدوی همزمان با روز جهانی دیابت، گفت: هفته...

هرگز ننالم از رنج و محنت خلق که هرچه به سرم آمد، از دست خالق بود هرگز نگویم پیش غیر، شکایت کولی که هرچه بهتان شنیدم، از دهان اغیار بود خواستم روزی از تو و خیالت، میان جمعی اجنبی سخن گویم شهره‌ی یک شهر بودی؛ چاره‌ام سکوت بود هرگز خرج نکنم مهر بر مترسکی که هرچه محبت کردم، حرام مشتی پوشال بود

****** از رستوران بیرون آمدیم. افتاده راه می‌رفتم و بی‌حوصله اطرافم را نگاه می‌کردم. از کنار بستی فروشی رد می‌شدیم. نگاهی عمیق به بستنی‌ها انداختم و بیخیال به راهم ادامه دادم. صدای برایان حواسم را جمع‌تر کرد. - بستنی می‌خوری؟ نگاهش کردم و به نشانه‌ی نه سرم را تکان دادم. دیگر چیزی نگفت و به...

مرا به وعده دوزخ مساز از او نومید که کافران به نعیمش امیدوارانند [شهریار]