متن های ادبی

آدمها رو خسته نکنید؛ آدمهای خسته فراموشکاران بهتری هستند.

نگفتم بیا از این دیوارها بگذریم! نگفتم این دیوارها عجوزه ی پیری را در خود مچاله کرده اند که هر شب لالایی خوفناکش تن این خانه را می لرزاند! گفتم گاهی برای ماندن باید از خیلی چیزها گذشت باید نجنگید باید عبور کرد جنگ مردان زیادی را شیمیایی کرد و خودش خاتمه گرفت، قبل از اینکه به داد کشتگانش برسد...

هروقت برای آشتی آمدی؛ گلویت را صاف کن، جمله ات را با یک «دوستت دارم» شروع کن، یا مثلاً «چقدر دلم برایت تنگ شده!» ؛ زن ها قرار نیست سردارانِ جنگ باشند! یک دروغ کوچک کافیست . . .

«من استاد حرف زدن در سکوتم. کل زندگی‌ام در سکوت حرف زده‌ام و در سکوت تراژدی‌های زیادی را با خودم زندگی کرده‌ام. آه که چه قدر بدبخت بوده‌ام. همه طردم کرده بودند. مطرود و فراموش شده و هیچ کس نمی‌داند، احدی خبر ندارد.» @شرقیِ غمْگـین

دوستی تنها چیزی است که هیچ وقت تمام نمی‌شود. هر چیز دیگری هم از بین برود، دوست می‌ماند. این یادت باشد. من همیشه به تو فکر کرده‌ام. دوست‌های زیاد دیگری هم پیدا کرده‌ام اما مثل تو نشدند. من هنوز هم با آن حس‌ها زندگی می‌کنم. با یاد آن روزها. تک تک خاطراتم با تو یادم مانده. کجاها می‌رفتیم چه کارها...

مطلب این است که حرف باد است... اما فکر آتش آتش را باید اول گیراند، بعد باد خودش به آن دامن می‌زند.