متون و دلنوشته [ حرف دل آدم های معمولی ]

[هـور]

یه‌‌ کاری که بعضی را*بطه‌ها و آدم‌ها با روح و
روانت می‌کنن اینه که تو اوج خوشی و لحظه‌های قشنگ هم منتظر اتفاق بدی، منتظر عوض شدن همه‌چی.

 

[Zizi]

من کینه‌ای نیستم!
یعنی سعی میکنم نباشم.. ولی واقعا بعضی اتفاقات تلخ رو هرکاری هم بکنم هر ضرب و زوری هم بزنم نمیتونم فراموش کنم.
با اون طرف مشکل ندارم فقط خاطره‌ای که واسه یه دختر بچه ۷ ساله ساخته رو نمیتونم فراموش کنم.. امیدوارم خدا سر قیافه زشتش بیاره:/

 

[مآهلی]

نشسته بودم رو تختم و داشتم فکر می‌کردم!
چه چیزایی باعث میشه زندگی بهتری داشته باشی!
همون اول دو تا جمله اومد به ذهنم؛
به من ربطی نداره و به تو ربطی نداره!
تا جایی که ممکنه از این کلمه ها استفاده کن!
بدون خجالت یا حتی رو در بایستی ؛
تهش به این میرسه که نزاری کسی برای تو
تصمیم بگیره و خودت هم دخالت نکنی تو زندگی کسی!
آدما خوبیارو زود فراموش میکنن؛
و خیلی خوب بلدن تقصیرارو گردن یه نفر دیگه بندازن!
پس هر کسی کاری داشت : به من ربطی نداره ؛
هر کسی ام به تو کاری داشت : به تو ربطی نداره!

 

[پَــرتــو]

---

”شب‌ها پیش از آنکه به خواب برویم چقدر حرف داشتیم که بزنیم انگار حرف‌های ما تمامی نداشت. چند بار پیش آمد که طلوع را دیدیم و رنگ خواب ندیدیم! آخر چه شد، که حال دیگر می‌آییم و خسته و بیصدا می‌خوابیم؟! شب‌ها دگرگون شده؟ حرف‌ها تمام شده؟ یا ما تمام شده‌ایم؟!“ ​

---

 

[Zizi]

به خودم قول میدم!
قول میدم احمق بودن رو بزارم کنار.
اینجا فضای مجازیه، نه من به کسی محتاجم نه کسی به من.
این نبود یکی دیگه!
اینجا واقعیت نیست بخاطر حس تنهایی هم که شده نزارم کسی ترکم کنه، هرچی گفت، هرچی تیکه انداخت، هرچقدر قلبم رو شکست چیزی بهش نگم و بخندم.
من اینجا مختارم تا با هرکی هررفتاری دلم بخواد داشته باشم.
اینجا انقد آدم هست که دیگه منتظر نباشی یکی بیاد سراغت از تنهایی در بیای.
هیچ‌وقت به یه بیشعور پیام نمیدم، به قولِ یه عزیز:
تو دنیای واقعی میتونم کنار بیام.. اینجا هم میتونم کنار بزارم!​

 

[عطرین]

ممنونم!
برای آن که مرا جوری تغییر دادی که نه از دیدن کادو خوشحال می‌شوم و نه از خو*ردن کیک پر از خامه لذ*ت می‌برم.
نه از شنیدن آهنگ مورد علاقه ام رقصم می‌گیرد و نه از شنیدن گه گاه حرف‌های عاشقانه ات قلبم به تکاپو می‌افتد.
نه جو با تو بودن را دوست دارم نه کنارت نشستن را!
آن‌چنان قلبم مچاله و سنگ شده که گاهی باورم نمی‌شود من همان دختری بودم که بی‌دغدغه می‌خندید و از تک تک لحظاتش لذ*ت می‌برد. همان دختری که شاید خیلی ها حسرت زندگی او را داشتند.
شاید باور نکنی اما من با دیدن فیلم طنز پر از خنده، گریه می‌کنم و تو مقصر تک تک این حالت منی!
آری تو مقصری! مقصر نخندیدن و شیطنت نکردنم! مقصر گریه‌های بی‌خود و بی‌جهت و فرو رفتن در افکار نامعلومم!
مقصر سکوت طولانی ام! مقصر چشمان غمگینم! مقصر بی‌خوابی و بی‌حالی ام.
و منی که توان گفتن هیچ یک از این جملات را به تو ندارم. و منی که همیشه سکوت کردم و هیچ نگفتم، و منی که همچنان احمقم!
در برهه‌ای از زمان و مکان گیر کرده ام که نه دوست دارم کسی دوستم داشته باشد نه کسی به من محبت کند.
و ممنون که مرا جوری تغییر دادی که...

 

[ژاکلین؛]

مهم نیست که چه میشود
مهم این است که تو کنار منی
و من بیست سال بعد
تو را مثل اسطوره های زندگی ام دوستت دارم
یعنی پس از دیدنت
و پس از آشناییمان
هر جا و از زبان هرکسی اگر حرف کوه باشد
من یاد تو می افتم
هر وقت نیاز به تکیه گاه باشد
تنها و تنها محتاج تو هستم
و من این نیاز را بیشتر از خودم
بیشتر از متل قو
بیشتر از جاده چالوس
بیشتر از هر چیزی که دوستش دارم

 

[ژاکلین؛]

بی تو نه کار دنیا لنگ می مونه نه بین زمین و آسمون جنگ میشه نه کوه آب میشه نه آب سنگ میشه ، فقط و فقط دل منه که برات تنگ میشه

 

[firozeyeãbi]

من هر جا سست شد پاهام ،
تو رو محکم ب*غل کردم ...

 

[firozeyeãbi]

شده بارها منو ناراحت کنه
دلزده کنه
ولی نمی ذاره ناراحت بمونم

شاید دوست داشتن همین باشه ....

 

[هـور]

از یه سنی به بعد دیگه وقت نمی کنید گریه کنید، دقیقا وسط کار، سر کلاس، همون موقع که داری تختت و مرتب میکنی، همونجایی که وسط یه جلسه ی مهمی و داری کارو توضیح میدی یا داری لباس میپوشی بری جایی یه تیکه از وجودت یواشکی درونت گریه می‌کنه و تموم میشه چون ادامه دادن تنها کاریه که میتونی بکنی!