گنج سخن [فیودور داستایوسکی]

[.Monji|مُنجی.]

كسی كه به خودش دروغ می گوید و به دروغ خودش گوش می دهد
کارش به جایی خواهد رسید که هیچ حقیقتی را نه از خودش و نه از دیگران تشخیص نخواهد داد

 

[.Monji|مُنجی.]

زنان به خوبی مردان می توانند اسرار را حفظ كنند . ولی به یکدیگر می گویند تا در حفظ آن شریک باشند

 

[.Monji|مُنجی.]

خاطرات چه شیرین و چه تلخ . همیشه منبع عذاب هستند. امّا حتّی این عذاب هم شیرین است!
وقت هایی که دل آدم پُر است . بیمار است . در رنج است . و غصه دار
آنوقت خاطرات تر و تازه اش می کنند...
انگار که یک قطره شبنم شبانگاهی که پس از روزی گرم از فرط رطوبت می افتد و گل بیچاره پژمرده را
که آفتاب تند بعد از ظهر تفته اش کرده شاداب میکند

 

[.Monji|مُنجی.]

تنها آرامش و سکوت . سرچشمه نیروی ابدی و جاوید است.

 

[.Monji|مُنجی.]

انسان فقط گرفتاری های خود را شمارش می کند . نه شادی هایش را

 

[.Monji|مُنجی.]

آنچه پیش از هرچیز شخص را مجذوب می کرد
همان طور که قبلاً هم متذکر شده ام خوش قلبی خارق العاده و رهایی وی از خودخواهی و خودپرستی بود.
آدم به طور غریزی می پنداشت . این مرد قلبی تقریبا بیگناه دارد.

 

[.Monji|مُنجی.]

آدمی هرقدر هوشمندتر باشد . افسردگی و بطالتش بیشتر است

 

[.Monji|مُنجی.]

در خاطرات هرکسی، چیزهایی است که به هیچ کس نمی گوید، فقط برای دوستانش بازگو می کند.

مسائلی هم هست که حتی به دوستان نمی شود گفت و آدم فقط برای خودش می تواند بازگو کند، عین راز است.

اما سرانجام چیزهایی هم هست که انسان حتی می ترسد برای خودش هم آشکار کند.

 

[.Monji|مُنجی.]

یاد گرفتند ؛
دروغ بگویند و
رفته رفته از
دروغ گفتن خوششان آمد
و کارشان به جایی کشید
که دروغ را حسن دانستند...


? داستایوفسکی
? رویای آدم مضحک