کاش میشد از این بیماری علاجناپذیرِ «کسی بودن» شفا یافت و برای زمانی کوتاه به چشم نیامد. یا نیاز به این رؤیت نداشت، نیاز به انعکاس، به تکثیر، به انتشار، انتشارِ خود.
- گلی ترقی.
- راسته که میگن هرکسی یه ستاره داره؟
+ فقط چیزایی رو که به هیچکس نمیتونه تعلق داشته باشه، عادلانه تقسیم میکنن.
نمایشنامهی گلدان؛ بهمن فرسی.
شب- ۱۲دیماه ۱۳۳۲:
«نه دوستی نه معاشری نه کسی. همچو در بیغولهام مثل اینکه نیمهجان در قبر گذاشتهاند مرا. رحمت الهی فقط چند روز پیش اینجا آمد ـــ باید بگویم در من بیتحریک نبود ولی او هم رفت. عمداً دارم به بطالت میگذرانم ـــ عمداً ـــ عمداً.»
- یادداشتهای نیما.
بهقول احسان عبدیپور «آدم دیر رازهای جهان را میفهمد؛ آدم کلاً دیر میفهمد؛ آدم نبردهای بزرگی میکند برای فتح هیچ، فتح باد.».
برای فتح هیچ، فتح باد.