"ماه رمضان ماه مهمانی خدا"

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

مشاهده فایل‌پیوست 51813

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

مشاهده فایل‌پیوست 51811

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

مشاهده فایل‌پیوست 51810

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

?روزه یعنی «نه» به شیرینی قبل از غذا?
?گاهی در مهمانی، اول یک شیرینی مقابل آدم می‌گذارند اما او می‏گوید: «بعداً می‌خورم، اگر الان شیرینی بخورم دیگر نمی‏توانم شام بخورم.»

?غالباً مبارزه با نفس، یعنی ما فعلاً دنبال شام معنوی هستیم، شیرینی‏ مادی را بعداً می‏خوریم. در ماه رمضان میزبان اجازه نمی‏دهد مهمانش از لذت شام معنوی محروم شود. لذا او را از شیرینی قبل از غذا محروم می‌کند.

?روزه، برخی لذّ‌ات حلال سطح پایین دنیا را بر ما حرام می‏کند، تا انسان به انواع بالاتری از لذّ‌ات، یعنی لذّا‌‌ت معنوی، برسد. روزه ساحت الهی انسان را تقویت می‌کند تا به «از خدا لذت بردن» و «به‌سوی خدا رفتن» بیشتر علاقه‌مند بشود.​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

?ماه رمضان یک مربّی است?

?روزۀ رمضان تربیت‌کننده است. فقط گرم نمی‌کند، بلکه تغییر هم می‌دهد. این ماه برای ما یک «مربّی» است. خیلی مهم است که در یک روند تربیتی قرار بگیریم و برنامه‌ای پیدا کنیم که با رفتارهایی ساده‌ به نتایجی مهم برسیم.

?مردم برای تربیت بدنی حاضرند مبالغ زیادی به یک مربّی بدهند، تا به نتایج دلخواه برسند. سی روز گرسنگی و تشنگی، هزینۀ زیای نیست. رمضان زمینۀ تربیت را فراهم آورده و می‌خواهد در ما تغییر ایجاد کند؛ البته اگر دل بدهیم و دل‌آزرده نشویم، اگر تن‌آسایی نکنیم و همراهی کنیم و آثار خوب روزه را با بدی‌ها تباه نسازیم.​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

?شهری که تمام كوچه پس كوچه های آن به خود خدا منتهی می‌شود!?

?شهرها همه در ظرف مكان جای ندارند. خداوند مهربان در عالم شهری دارد، كه در ظرف زمان قرار يافته است.
شهر خدا كه در زمانی معلوم و با گنجايشی نامحدود، همه ساله محل اقامت مهمانان خدای بزرگ می شود، همان خانه ملكوتی خداست و ضيافت خانه ملك پادشاهی پروردگار رحمان است؛ كه با عظمت بی نظيری مانند قلعه‌ای با برج و باروهای بلند بر روی تپه‌ای از باغستان بهشت بنا شده است.

?كوچه پس كوچه‌های اين شهر قديمی، همه به خود خدا منتهی می‌شوند. با آنكه شهر بسيار بزرگ و پهناور است، اما مسيرها همه كوتاه هستند و سفرها به سرعت انجام می‌گيرد. كوچه باغ‌های شهر گرچه قديمی‌اند اما فرسوده نيستند. كوچه‌ها آب و جارو شده با درختانی سرسبز كه سايه‌های پر مهر خود را بدون تاريكی بر رهروان گسترانيده‌اند، برای پذيرايی از مهمانان خدا، آماده‌اند.​

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

?فرصتی برای «رهایی از یأس» و «باور مهربانی خدا»?

?برای ما که از عالم حضور و تقرّب دوریم، رمضان فرصتی است که خدا خواسته است به‌واسطۀ ضیافت، خود را به او نزدیک‌تر بیابیم.

?ما پس از هر معصیتی، فکر می‌کنیم از نظر خدا افتاده‌ایم و او دیگر ما را دوست ندارد، با هر گناه، خود را از رحمت خدا «مأیوس» می‌کنیم و راه بازگشت را به روی خود می‌بندیم.

?مهمانی رمضان می‌تواند باور ما را نسبت به مهربانی خدا و امید ما را به بهتر شدن، بیشتر نماید.

[ مآه رَمِضآن ]​

 

[iPardis]

* اگر روزى را که شک دارد آخر شعبان است یا اول رمضان، به نیت روزه قضا یا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگیرد و در بین روز بفهمد که ماه رمضان است، باید نیت روزه رمضان کند.

* اگر در روزه واجب معینى مثل روزه رمضان از نیت روزه گرفتن برگردد، روزه‌اش باطل است ولى چنانچه نیت کند که چیزى را که روزه را باطل می‌کند بجا آورد، در صورتى که آن را انجام ندهد روزه‌اش باطل نمی‌شود.

* در روزه مستحب و روزه واجبى که وقت آن معین نیست مثل روزه کفاره، اگر قصد کند کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، یا مردد شود که به جا آورد یا نه، چنانچه به جا نیاورد و پیش از ظهر دوباره نیت روزه کند، روزه او صحیح است.

رشد

 

[iPardis]

* اگر براى روزه واجب غیرمعینى مثل روزه کفاره عمدا تا نزدیک ظهر نیت نکند، اشکال ندارد بلکه اگر پیش از نیت تصمیم داشته باشد که روزه نگیرد یا تردید داشته باشد که بگیرد یا نه، چنانچه کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، و پیش از ظهر نیت کند، روزه او صحیح است.

* اگر کافری پیش از ظهر ماه رمضان مسلمان شود و حتی از اذان صبح تا آن وقت کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد نمی‌تواند روزه بگیرد و قضا هم ندارد.

* اگر مریض پیش از ظهر ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، باید نیت روزه کند و آن روز را روزه بگیرد، و چنانچه بعد از ظهر خوب شود، روزه آن روز بر او واجب نیست.

* روزى را که انسان شک دارد آخر شعبان است یا اول رمضان، واجب نیست روزه بگیرد و اگر بخواهد روزه بگیرد می‌تواند نیت روزه رمضان کند ولى اگر نیت روزه قضا و مانند آن بنماید و چنانچه بعد معلوم شود ماه رمضان بوده، روزه‌ی آن روز جزئی از روزه‌های ماه رمضان حساب می‌شود.

 

[iPardis]

* اگر مثلا به نیّت روز اول ماه، روزه بگیرد، بعد بفهمد روز دوم یا سوم بوده، روزه او صحیح است.

* اگر پیش از اذان صبح نیت کند و بی‌هوش شود و در بین روز به هوش آید، بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را تمام نماید و اگر تمام نکرد،قضاى آن را بجا آورد.

* اگر پیش از اذان صبح نیت کند و بخوابد و بعد از مغرب بیدار شود، روزه‌اش صحیح است.

* اگر نداند یا فراموش کند که ماه رمضان است و پیش از ظهر متوجه شود، چنانچه کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، باید نیت کند و روزه او صحیح است و اگر کارى که روزه را باطل می‌کند انجام داده باشد، یا بعدازظهر متوجه شود که ماه رمضان است، روزه او باطل می‏باشد ولى باید تا مغرب کارى که روزه را باطل می‌کند انجام ندهد و بعد از ماه رمضان هم روزه آن روز را قضانماید.

* اگر بچه پیش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود، باید روزه بگیرد، واگر بعد از اذان بالغ شود، روزه آن روز بر او واجب نیست.

* کسى که روزه قضا یا روزه واجب دیگرى برعهده‌ی خویش دارد، نمی‌تواند روزه مستحبى بگیرد و چنانچه فراموش کند و روزه مستحب بگیرد، در صورتى که پیش از ظهر یادش بیاید، روزه مستحبى او به هم می‌خورد و می‌تواند نیت خود را به روزه واجب برگرداند و اگر بعد از ظهر متوجه شود، روزه او باطل است و اگر بعد از مغرب یادش بیاید روزه‏اش صحیح است، اگر چه بی‌اشکال نیست.

* اگر غیر از روزه ماه رمضان، روزه معین دیگرى بر انسان واجب باشد، مثلا نذر کرده باشد که روز معینى را روزه بگیرد، چنانچه عمدا تا اذان صبح نیت نکند روزه‏اش باطل است و اگر نداند که روزه آن روز بر او واجب است یا فراموش کند و پیش از ظهر یادش بیاید، چنانچه کارى که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، روزه او صحیح و گرنه باطل می‌باشد.