دلنوشته ♥دلـنـوشـتـه هـاي رضا کاظمی

[Diako]

یک صبح از خواب می پریم وُ
کنارِ دست مان
جای کسی هنوز گرم است!

 

[Diako]

ما هیچ وقت به هم نمی رسیم
همیشه سوزنبانی هست
که به وقتِ رسیدن مان
خط ها را عوض کند!

 

[Diako]

بیدارم کن!

پیش از آنکه استخوانهایم را

شیپورِ بیدارباش کنند

 

[سمانه]

بازت داشتم از رفتن
با سِحر آوازهای نخوانده
و نرمای ابرهای نباریده
اما... رفتی.

از میان شکسته های آینه
و تکه های آفتاب
بر پلی از رنگین کمان گذشتی، رفتی.

رفتی تا ماه
تا گل سرخ
تا سحر آواز پرنده ای
که از دور تو را می خواند
و من ماندم
در هراس آوازهایی که دیگر نمی بارند
و ابرهایی که
دیگر نمی خوانند!

"رضا کاظمی"​