زبان شعر:
زبان شعر ساده و روان است و پیچیدگی زیادی ندارد. از کلمات سختی استفاده نشده است.
پیشنهاد ها:
مرا در تاریکی فرو می برد.
تو از خودت بودی و من از خود بی خود!
سپید بود و من سیاه
به راهش خیره ماندم گر بیاید زمستان آمد و او هم نیامد!
درباره صنایع ادبی:
آرایه های ادبی مثل تشبیه، تضاد و تشخیص دیده می شود. اما مجموعا آرایه ی بسیاری استفاده نشده است. امیدوارم در اشعار بعد برای زیباتر شدن سروده های خود از صنایع ادبی بیشتری استفاده کنید.
مضمون و پیام شعر:
شاعر مدعی است که از خود بیرون آمده و سراسر از عشق مع*شوق پر شده است. از نیامدن یار خود شکایت می کند و شب هایش را در غم او می گرید تا شاید روزی دوباره امید رفته اش باز گردد.
درباره شکل و نمای شعر:
اشعار بیشتر در قالب نو سروده شده اند. در برخی اشعار آهنگی به گوش می آید و در بعضی دیگر موسیقی وجود ندارد. شاعر بیش از اینکه خود را در قید و بند وزن کند به شرح احوال خویش پرداخته است.
می توانید حتی خود را کاملا از قید و بند وزن رها سازید. اما در این صورت باید مفهوم اشعار خود را کمی ارتقا بخشید یا دایره لغات خود را افزایش دهید تا نداشتن وزن به شعرتان لطمه وارد نکند.
روش تکلیف و تالیف شعر:
شعر در فضایی غم آلود و عاشقانه سیر می کند. در آغاز شاعر به تحسین معشوق می پردازد و بعد از عشق بی فرجام و بی توجهی معشوق خود می گوید که حسرت را در دل او می اندازد. در آخر هم به معنی زندگی و مرگ می پردازد و زندگی را بدون مع*شوق بی معنی می پندارد.
نوع شعر:
قالب شعر، شعر نو و سپید است. و در این قالب توانسته است اشعاری با قالب عاشقانه را پدید آورد.
با آرزوی موفقیت بیشتر?
