گزار و گذار!

[TELMATELMA عضو تأیید شده است.]

•[?]• «گزار» از مصدر «گزاردن» و «گذار» از مصدر «گذاشتن» است.

●○ معنی مصدر «گزاردن»: ادا کردن، انجام دادن، بجا آوردن.

○● معنی مصدر «گذاشتن»: قرار دادن، وضع کردن، برجای نهادن.

?|• حالا که تفاوت معنی این دو مصدر را می‌دانیم؛ کار برای ما راحت‌تر است.
?|• هرگاه «گذار» به معنی برداشتن از جایی و گذاشتن در جای دیگر بود، گذار املای درست است و در غیر این صورت «گزار» املای صحیح است.

مثال: نمازگذار نمازگزار
نمازگزار چیزی را برنمی‌دارد و جایی قرار نمی‌دهد، پس گزار درست است. یکی از معانی گزار به جای آوردن است.

مثال: سپاس‌گذار سپاس‌گزار
گزار در اینجا معنای به جا آوردن قدردانی و تشکّر است.

مثال: بارگزاری بارگذاری
بار را می‌خواهیم در جایی قرار دهیم. پس گذار درست است.

مثال: برگذار برگزار
برگزاری از کلماتی است که خیلی از اساتید ادبیات فارسی آن را برگذار می‌نویسند. اما در زبان فارسی برگزاری درست است. و به معنای به‌جا آوردن و انجام دادن است.