نگاه خود را به دریای سیاه آسمان سنجاق کردم.
انگار آسمان هم آن آسمان سابق نیست و دمی حالش خوش است و دمی ناخوش.
ماه مانند دخترکی ظریف و لوس پشت ابرها قایم شده است و صدای باران سمفونی شبانه اهل زمین شده است.
شاید که دل آسمان هم بیقرار محبوب است که اینچنین میبارد.