مرا به من بگذار
به خویشتن بگذار
من و تلاطم دریا
تو و صلابت سنگ
من و شکوه ِ تو
ـ ای پر شکوه ِ خشم آهنگ
من و سکوت و صبوری ؟
من و تحمل دوری ؟
مگر چه بود محبت
که سنگ سنگش را
به سر زدم با شوق ؟
…
مرا به خود بگذار
مرا به خاک سپار
کسی ؟!
نه ، هیچ کسی را دگر نمی خواهم