آخرین محتوا توسط سونی

درخواست دوباره برای رنک نویسنده رسمی دو دلنوشته رو سایت رفته و دو اثر با تگ حرفه‌ای نجوای پنهان و مأمن مهر

جاده‌ی مه‌گرفته، شاهد پیمان پنهان دو دل بود. او، با چشمانی که عمق جنگل را در خود داشت، در میان غبار ایستاده بود. من، با قلبی که برای او می‌تپید، گام برمی‌داشتم. مه، همچون پرده‌ای حائل، ما را از جهان جدا می‌کرد و تنها سایه‌ی تیر تلگراف و حصار شکسته، گواه عشق ممنوعه‌مان بود. اما افسوس که سرنوشت،...

غلیظ جاده خاکی را بلعیده بود و تنها صدای خرد شدن برگ‌های خشک زیر کفش‌هایم، سکوت وهم‌آور جنگل را می‌شکست. تیر تلگراف، چون شبحی در غبار، در کنار جاده ایستاده بود و سیم‌هایش چون تارهایی از عنکبوت، در هوا معلق بودند. حصار چوبی لرزان، گویی نگهبانی خسته از رازهای ناگفته، در دل مه فرو رفته بود. هر قدم،...

مبارکتون باشه

در جنگلی خاموش، پیرمردی کلبه‌ای داشت. روزی پرنده‌ای زخمی یافت و از آن پرستاری کرد. اما پرنده، هرچند شفا یافت، دیگر آواز نمی‌خواند. شبی، مه غلیظی کلبه را دربرگرفت و پیرمرد، با یاد خاطرات از دست رفته، از پرنده خواست آواز بخواند. پرنده شروع به خواندن ملودی غمگینی کرد که با هر نت، خاطره‌ای از پیرمرد...

سلام و علیک فردی اجتماعی، کنجکاو، مهربون، وقت شناس و خونگرم می باشد.

سلام عزیزم امیدوارم حالت خوب باشه واژه "استریوتایپ" (Stereotype) به معنای کلیشه یا تصویر قالبی از یک فرد، گروه یا چیز خاصه که اغلب بر اساس پیش‌فرض‌ها و تعصبات شکل می‌گیره. این عنوان به خوبی هسته‌ی اصلی رمان رو نشون می‌ده و به خواننده از همون ابتدا هشدار می‌ده که قراره با کلیشه‌ها و تصورات...

سلام عزیزم امیدوارم حالت خوب باشه عنوان "نبرد آتش و یخ" بسیار هوشمندانه و جذابه و بلافاصله تضاد مرکزی داستان و تقابل دو مفهوم اصلی را به ذهن متبادر می‌کند. ژانر "روانشناختی" انتخابی کاملاً بجا و دقیق. مقدمه ("ذهن! کلمه‌ای به ظاهر ساده...") این مقدمه به خوبی چارچوب فلسفی داستان را مشخص می‌کند...

اعلام آمادگی

بسیار کنجکاوم دلم میخواد با آخرین توانم به همه کمک کنم البته در خفا آدم به شدت خنده‌رویی هستم @یمنا

۱۹ ۱۶۰ ۶۵ @یمنا

چون مدلشه (چه سوالایی میکنین به والله:/) @Tiam.R چرا تو همچین سوالی از من میکنی؟!!😂

کودک درونم را در آغو*ش کشیدم، زمانی که دیدم چطور با چشمانِ گودرفته‌اش به نقطه‌ای خیره مانده که هیچ چیز در آن نیست، جز انعکاسِ تمامِ نداشته‌هایش. عروسکِ کهنه‌اش، که روزی قهرمانِ تمامِ قصه‌هایش بود، حالا پاره و بی‌جان در دستانش بود، درست مثل خودش. وقتی او را در آغو*ش گرفتم، نه گرمایی حس کردم، نه...

من

خسته نباشید بچه ها