آخرین محتوا توسط Helen.m

سقوط انسان، رقصی در آسمان بی‌پایان است؛ چشم‌ها بسته، دل آرام، در میانه‌ی خالی، آنجا که زمین و آسمان به هم می‌رسند، و هیچ‌کس نمی‌داند، پرواز است یا سقوط. فقط حس می‌شود، آزادی در بی‌وزنی، و آرامش در ناشناخته‌ها. گاهی سقوط، آغاز یک پرواز است.

سلام درخواست مشاوره داشتم

سلام وقت بخیر،درخواست تایید رمان دارم