دلنوشته بَرمَدارِجُدایی|Blue lady

[blue lady]

نام اثر: بر مدار جدایی
شناسه:Blue lady, Nazanin
موضوع: دلنوشته
ژانر: عاشقانه، تراژدی
سال نشر: هزار و چهارصد و چهار-۱۴۰۴
تگ: حرفه‌ای

دیباچه:
هنوز هم مرا به یاد داری؟ یا نکند به فراموشیم سپاردی؟
هنوز هم همان گونه زیبا می‌خندی؟ یا نکند بعد من غم آموختی؟
هنوز هم آواز می‌خوانی؟ یا نکند دیگر عاشقانه‌ای برای ترانه‌ات نداری؟
هنوزهم میتوانی خوشحال باشی؟ یا نکند شادی را هم همراه با من از یاد بردی؟
​

 

[ChaosChaos عضو تأیید شده است.]

•○°●‌| به نام خالق واژگان ‌|●°○•°

​

---

نویسندگان گرامی صمیمانه از انتخاب انجمن کافه نویسندگان برای ارائه آثار ارزشمندتان متشکریم!​

---

پیش از شروع تایپ آثار ادبی خود، قوانین و نحوه ی تایپ آثار ادبی در"انجمن کافه نویسندگان" با دقت مطالعه کنید.​

---

قوانین تایپ دلنوشته​

---

‌

شما می‌توانید پس از 10 پست درخواست جلد بدهید.​

---

درخواست جلد برای آثار​

---

پس از گذشت حداقل 15 پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل به درخواست نقد، قبل از درخواست تگ این کار را انجام بدهید.​

---

درخواست نقد دلنوشته​

---

پس از 15 پست میتوانید برای تعیین سطح اثر ادبی خود درخواست تگ بدهید.​

---

درخواست تگ برای دلنوشته​

---

همچنین پس از ارسال 20 پست پایان اثر ادبی خود را اعلام کنید تا رسیدگی های لازم نیز انجام شود..​

---

‌اعلام اتمام آثار ادبی
​

---

اگر بنا به هر دلیلی قصد ادامه دادن اثر ادبی خود را ندارید می توانید درخواست انتقال به متروکه بدهید تا منتقل شود..​

---

درخواست انتقال به متروکه​

---

○● قلمتان سبز و ماندگار●○
«مدیریت تالار ادبیات»
‌‌‌‌‌​

 

[blue lady]

ای مه‌فروز شب‌های بی‌فروغِ من؛ بیا که در غریبانه‌های خویش به خاموشی گراییدم.
بیا که این تن توانش را از دست داده تا از فراق تو، چون شب‌های دگر پا به دریای اندوه اشگانم بنهاند.
بیا تا این رنجبار تپیدن قلبم به تو سرآید. ​

 

[blue lady]

خاموشی وجودم که طغیانگر نبودت است و این نبودن‌هایت که مرا نابود کرده.
ای معشوق دق‌پرور من، که مرا ذره‌ذره در خاکدان این دیار برباد دادی؛ همواره نوامیدی از بازگشتت در این جهان جان‌فرسا بر من فقان می‌دهد. ​

 

[blue lady]

دگرباره با قلب سرفکنده‌ی عاشق من بازی شد، خُرد شد و بی‌تردید زیر پا لگدمال شد.
آن هم فقط به خاطر آن که بی‌قراری دوری تو را می‌کرد.
با این حال این دل باز هم به تمنای عشقت درمی‌آید و این بخش عجیبی از وجود من گشته. ​

 

[blue lady]

عشق در یک نگاه نمی‌آید.
مثل بارانی‌ست که اول بوی خاک را می‌آورد؛ بعد آرام روی شانه‌هایت می‌نشیند.
نمی‌فهمی از کجا شروع گشت.
فقط یک روز خواهی دید که نامش ریتم نفس‌هایت را تغییر داده است. ​

 

[blue lady]

در امتداد ردپای قدم‌هایت، نگاهی آشفته خیره است و امیدی برای بازگشت عشقش به دیار قلبش را می‌خواهد.
این قلب سرکش در انتظاری تهی می‌گریسد؛ اما باز هم با این درد دوری تو می‌جنگد.
پس کی آن مسیر بی‌بازگشت که برای خود ساختی را تخریب می‌کنی و به من بر می‌گردی؟ ​

 

[blue lady]

احساسات همچو اسب رمیده‌ای‌ست، که با سرکشی از تو؛ تورا به هر سویی می‌کشاند، به هر راهی می‌راند و گاهی تو را بر زمین می‌افکند.
و اما عقل افسار آن اسب نا‌آرام‌ست، که گهی کمکت می‌کند تا تعادلت را حفظ کنی و از روی آن اسب یاغی به درون پرتگاه‌های عمیق بدبختی سقوط نکنی.
پس عزیزترینم به یاد داشته باش، گر سوار بر اسب عاشقی گشتی؛ افسار را سفت بچسبی تا ازپادر نیایی و یکی همچون من نگردی. ​

 

[blue lady]

دنیایم به زمستانی لایزال منتهی می‌شود.
گویا زین زمستان خاکستری نگرتر، سردتر، طولانی‌تر و تاریک‌تر نیست به مانندش؛ و حال که بدین‌سان مرا در کولاک سهمگینش دفن نموده، قلبم را به یخبدانی بی‌بهار بدل ساخته.
عزیزترینم!
 منبع تمام این سرمای مرگ بار که وجودم را دربرگرفته، نبودن‌های توست.
اما می‌دانم که تنها ره رهایی زین زمستان سرد با رکبارهای پولادینش که قلبم را می‌شکافند، آن است که با شعله‌های خاطره تو خانه‌ی این دل درمانده را گرم نگهدارم. ​

 

[blue lady]

امروز هم انتظارت را کشیدم؛ از تباهی افکارم در وصف تو رنج کشیدم...
انگاشتم که باز، تو را بازمی‌یابم؛ اما کجایی که هنوز تو را نیافتم!
افسوس که دربی‌کرانه‌های تاریکی خفه‌ام و رمق فقان نام تو را بر زبان ندارم.
اما اینک من با ندای خموش دلم تو را خواهم که خوانم تا گر شاید با قدرت عشق صدایم به تو رسد.
پس شنو صدای دل شکسته را که من خسته‌ام...
خسته از این همه دوری...
​