نتایح جستجو

اینک تو کجا هستی ای یار من آیا به مانند نسیم شب زنده داری می‌کنی ؟ آیا ناله و فریاد دریاها را می‌شنوی ؟ و آیا به ضعف و خواری من می‌نگری ؟ و از شکیبایی‌ام آگاهی ؟ کجا هستی ای زندگی من اینک تاریکی مرا در آغو*ش گرفت و اندوه بر من غلبه یافت در هوا لبخند بزن تا زنده شوم کجا هستی ای عشق من ؟ آه چقدر...

گاهی تو حتی ل*ب به سخن نگشوده ای و من به پایان آنچه خواهی گفت رسیده ام

اگر توانسته باشم در قلب یک انسان پنجره جدیدی را به سوی او باز کرده باشم زندگانی من پوچ نبوده است زندگانی تنها چیزی است که اهمیت دارد نه شادمانی و نه رنج و نه غم یا شادی تنفر همانقدر خوب است که عشق و دشمن همانقدر خوب است که دوست برای خودت زندگی کن زندگانی را به آن سان که خود می‌خواهی زندگی کن...

تو بیش از آنچه من قادر به گفتن باشم به من گوش می دهی تو ضمیر آگاه را می شنوی تو با من به جاهایی می روی که کلمات من قادر به بردن تو به آنجاها نیستند

برای خاطر عشق به من بگو‌ آن شعله چه نام دارد که در دلم زبانه می‌کشد نیرویم را می‌بلعد و اراده‌ام را زایل می‌کند ؟ خطاست اگر بیندیشیم عشق حاصل مصاحبت دراز مدت و باهم بودنی مجدانه است عشق ثمره‌ی خویشاوندی روحی است و اگر این خویشاوندی در لحظه‌ای تحقق نیابد در طول سالیان و حتی نسل‌ها نیز تحقق...

ای عشق که دستان خداییت بر خواهش‌های من لگام زده و گرسنگی و تشنگیم را تا وقار و افتخار بالا برده مگذار توان و استقامتم از نانی تناول کند و یا از شرابی بنوشد که خویشتن ناتوانم را وسوسه می‌کند بگذار گرسنه‌ی گرسنه بمانم بگذار از تشنگی بسوزم بگذار بمیرم و هلاک شوم پیش از آنکه دستی برآورم و از...

من همان اندازه دلواپس شادمانی تو ام که تو دلواپس شادمانی من اگر تو خاطری آسوده نداشته باشی من هم آسوده خاطر نخواهم بود

جانم از آتشفشان ها گذر می کند با خویشتن در جنگم از خود عبور می کنم تو آن سوی من ایستاده ای و لبخند می زنی و لبخند تو آن قدر بها دارد که به خاطرش از آتش بگذرم من طلا خواهم شد می دانم

من نه عاشق بودم و نه محتاج نگاهی که بلغزد بر من من خودم بودم و یک حس غریب که به صد عشق و هوس می‌ارزید من خودم بودم دستی که صداقت می‌کاشت گر چه در حسرت گندم پوسید من خودم بودم هر پنجره‌ای که به سرسبزترین نقطه بودن وا بود و خدا می‌داند بی کسی از ته دلبستگی‌ام پیدا بود من نه عاشق بودم و نه...

من به خاطر شادمانی تو بسیار شادمانم برای تو شادمانی شکلی از آزادی است زندگی نمی تواند با تو جز با مهر و شیرینی جور دیگری رفتار کند تو با زندگی جز با مهر و شیرینی رفتار نکرده ای

من لبان خویش را با آتشی مقدس تطهیر کردم تا از عشق سخن بگویم اما وقتی دهان گشودم زبانم بند آمده بود پیش از آن که عشق را بشناسم عادت داشتم نغمه های عاشقانه سر دهم اما شناختن را که آموختم کلمات در دهانم ماسید و نواهای سینه ام در سکوتی ژرف فرو افتادند

دوست من آنچه می‌نمایم نیستم آنچه هست لباسی است که به تن می‌کنم لباسی که به دقت بافته شده تا مرا از سوالات تو و تو را از کوتاهی و اهمال من محافظت کند دوست من آن “من دیگر” در خانه‌ای از سکوت زندگی می‌کند و همانجا برای همیشه باقی خواهد ماند غیر قابل درک و دست نیافتنی نه نمی‌خواهم آنچه می‌گویم باور...

امروز به پایان میرسد از فردا برایم چیزی نگو من نمیگویم : فردا روز دیگریست فقط میگویم : تو روز دیگری هستی تو فردایی همان که باید به خاطرش زنده بمانم

راه عشق سخت است و دشوار هنگامی که عشق تو را به اشارتی فرا میخواند رهرو عشق باش عاشق شو تیغ‌های نهفته عشق تو را خسته می‌کند نوای عشق چنان تند باد شمال در باغ رویاهای تو را آشفته می‌کند اما عاشق شو

هنوز بدرود نگفته ای ، دلم برایت تنگ شده است چه بر من خواهد گذشت اگر زمانی از من دور باشی هر وقت که کاری نداری انجام دهی تنها به من بیاندیش من در رویای تو شعر خواهم گفت شعری درباره چشم هایت و دلتنگی

ای کاش می توانستم بگویم که با من چه می کنی تو جانی در جانم می آفرینی تو تنها سببی هستی که به خاطر آن روزهای بیشتر شب های بیشتر و سهم بیشتری از زندگی می خواهم تو به من اطمینان می دهی که فردایی وجود دارد

بهار من کجایی؟ کجا عطر خود را پراکنده‌ای؟ کجا گام برمی‌داری و در کدام آسمان سرت را بلند می‌کنی تا دلت را بگشایی؟ آه ای گل نخستین بهار من کجا رفته‌ای ؟ آیا هرگز به سوی من باز می‌گردی؟ و آیا نفس‌های بی‌قرار ما بار دیگر تا آسمان بالا خواهد رفت؟ آه ای بهار بهار من بگو آخر کجایی ؟

به شب که مرا با تو آشنا کرده توسل می جویم باشد که مرا بشنود باشد که در تمام طول بیداری با من باشد آه ای شب نزدیک روح مرا بگیر و برایش ببر به او بگو این اشتهای آن دو چشم است برای دیدن رویای تو که از آتش و لهیب حکایت می کند تو که خود زیباترین کلمات و شب هایی کیستی تو ؟ امان از سستی واژگانم امان از...

عاشق این پیراهنم که با هم خریدیم و در روز جشن عشق به تن کردم تا بدل به شمع شوم شمعی که چون دست بر شعله اش گذاری سیل آسا جاری می شود این لباس را پوشیدم تا شهوتها را در سایه ی فریاد پنهان سازم و با تمدن پیکری زیبا به قلعه ی عشقبازی خود بگریزم عشق در این لباس مشتاقانه خوشبخت می شود و چشم تمام...

برای زمانه ای دیگر مرا آفریده اند که مثل گردنبند گلها نگارینم. بر دستانم نهضت زن بودن برپا شده و در سرم هزاران دیوان شعر است مردم سروده هایم را افکار دیوانگان می خوانند و من با آنچه در سینه ام مرا سنگدل کرده دنیا را دیگرگون می کنم من آن زنی هستم که برای آنکه دوستش دارم زنده ام و تمام آنان را که...