شعر اشعار اریش فرید

[D A N I]

عشق می گويد



عقل می گويد
که ديوانگی ست
عشق میگويد
همانی که هست

هشياری مي‌گويد
که ناخرسنديست
ترس می گويد
جز رنج ، هيچ‌چيز نيست
فراست می گويد
آينده‌ای ندارد
عشق می گويد
همانی که هست

غرور می گويد
مضحک است
هشياری مي‌گويد
احمقانه است
تجربه می گويد
غيرممکن است
عشق می گويد
همانی که هست

 

[D A N I]

به خاطر آوردن


به خاطر آوردن
شاید
آزار دهنده ترین شیوه ی از یاد بردن ست
و احتمالا
دوستانه ترین راه
برای تخفیف این عذاب

 

[D A N I]

حرف‌ و سکوت



حرف‌های بزرگ من
از من محافظت نخواهد کرد
در برابر مرگ

و حرف‌های کوچک من
از من محافظت نخواهد کرد
در برابر مرگ

اصلن هیچ حرفی
و نه سکوتِ بین حرف‌های بزرگ و کوچک
از من محافظت خواهد کرد
در برابر مرگ

اما شاید
فقط شاید
برخی از این حرف‌ها
و شاید
به ویژه آن‌هایی که کوچکترند
یا حتی سکوتِ بین حرف‌ها
محافظت کند کسانی را از مرگ
وقتی‌که مُرده باشم من

 

[D A N I]

وقتی که آزادی این‌جا نیست


وقتی که آزادی این‌جا نیست
تو آزادی هستی
وقتی که شکوهی این‌جا نیست
تو شکوهی
و آن‌گاه که این‌جا شوری نیست
نه پیوندی میانِ مردم
تو پیوندی تو گرمایی:
جان یک جهان بی‌جان.

لبان‌ات و زبان‌ات
پرسش است و پاسخ است
در بازوان‌ات در آغو*ش‌ات
آشتی شعله می‌کشد
و هر هجرتِ نا‌گهان تو
گامی به سوی بازگشت است.

تو سرآغاز آینده‌یی:
جان یک جهان بی‌جان
تو نه گونه‌یی از ایمانی
نه فلسفه نه فرمانی،
نه سربه‌راه
که تن داده باشی.
تو آغاز زیستنی
تو یک زنی
و می‌توانی گمراه شده باشی
شک کرده باشی و
خوب باشی:
جان یک جهان بی‌جان…

 

[D A N I]

به‌ تو فکر کردن


با انسان‌ها
از صلح حرف زدن
و همان‌زمان به‌ تو فکر کردن.
از آینده گفتن
و به‌ تو فکر کردن.
از حقِ حیات گفتن
و به‌ تو فکر کردن.
نگرانِ همنوعان بودن
و به‌ تو فکر کردن.


همه‌ی این‌ها آیا ریاکاری‌ست؟
یا حقیقتی‌ست که آخر بر زبان می‌‌رانم؟

 

[D A N I]

آن‌گاه که تو را نمی‌بوسم


من چشم دارم
چرا که تو را می‌بینم
گوش دارم
چرا که تو را می‌شنوم
و دهان
چرا که تو را می‌بوسم
آیا چشم‌ها و گوش‌های من است
آن‌گاه که تو را
نمی‌بینم
نمی‌شنوم

و آن
دهان من است
آن‌گاه که تو را
نمی‌بوسم

 

[D A N I]

فقط ترا دوست دارم



فقط ترا دوست دارم
از آن رو که عشق به تو
در من است
و تو دوری
با این خطر مواجهیم
که عاشق عشقم به تو شوم

از آن رو که اشتیاقم به تو
در من است
و تو دوری
با این خطر مواجهیم
که عاشق اشتیاقم به تو شوم

از آن رو که غمم
از آن همه دوری ات
در من است
بیم آن می رود
که عاشق غم خود شوم


پس فقط باید
چشم هایم را ببندم
و تو را پیش روی خود بنگرم
تو را ، نه عشق را
نه اشتیاق و
نه اندوهم را


و آن گاه
عاقبت این را بدانم
که نه عاشق اندوه خود
نه اشتیاق خود
و نه عشق خود ، به تو نیستم
فقط تو را دوست دارم

 

[D A N I]

اگر هرگز تو را ندیده بودم


زندگی
شاید
آسان تر می بود
اگر هرگز
تو را ندیده بودم

اندوهمان کم تر می بود
هر بار
که ناگزیریم از هم جدا شویم
ترسمان کم تر می بود
از جدایی بعدها
و بعدترها


و نیز وقتی نیستی
این همه
در اشتیاق توان سوزت نمی سوختم
که می خواهد به هر قیمتی
ناممکن را ممکن سازد
آن هم فوری
در اولین فرصت
و آن گاه که تحقق نیافت
سرخورده می شود و
به نفس نفس می افتد


زندگی
چه بسا
آسان تر می بود
اگر تو را
ندیده بودم
فقط این که در آن صورت
دیگر زندگی من نبود

 

[D A N I]

برای‌ من تنها ماه مانده است



آفتاب‌ِ من
برای‌‌ درخشیدن
به آسمان‌ تو
رفته است

برای‌ من
تنها ماه مانده است
كه او را
من از تمامی‌ ابرها صدا می‌زنم

ماه به من دلگرمی می‌دهد
كه روزی تابشش
گرم‌تر و
روشن‌تر خواهد شد
نه، این زرد، رنگی دیگر نخواهد شد
این رنگ
كه یادآور‌ ملال و سردی است


باز آی، آفتابا
روشنای و گرمای‌ افزون‌ ماه
فرای‌
طاقت‌ من‌‌اند !

 

[D A N I]

پیش از آن که بمیرم


پیش از آن که بمیرم
دگرباره سخن می‌گویم
از گرمی زندگی
تا تنی چند بدانند
زندگی گرم نیست
می‌توانست ولی گرم باشد

پیش از آن که بمیرم
دگرباره سخن می‌گویم
از عشق
تا تنی چند بگویند
عشق بود
عشق باید باشد


پیش از آن که بمیرم
دگرباره سخن می‌گویم
از بخت خوش امید بستن به خوشبختی
تا تنی چند بپرسند:
چیست این خوشبختی
کی برمی‌گردد ؟