شعر اشعار جیمز جویس

[D A N I]

بیا محبوب من

بیا محبوب من
تمام روز را
باران مال خود کرده
می آید و
می نشیند میان درختان انبوه
و می شوید
دروغ های آبداری را
که بر جاده ی خاطرات سنگینی می کند
می ماند دَمی
بر راهی که خاطرات
ما را از هم جدا می کند
بیا محبوب من
بیا هر آنجا که
توان گفتن با قلب ات را باز یابم

جیمز جویس

 

[D A N I]

چه شیرین است بو*سه

در جنگلهای تاریک کاج
من خواهم آرمید
در سایه های سرد و عمیق

هنگام ظهر
چه شیرین است آن جا آرمیدن
و چه شیرین است بو*سه وقتی
جنگلهای بزرگ کاج
چنین بی دالان و بی انتهاست

آه ، در میان جنگلهای کاج
در هنگام ظهر
تو هم بیا ای عشق شیرین
بیا باهم بگریزیم

جیمز جویس شاعر و نویسنده ایرلندی

 

[D A N I]

ای دختر موطلایی

از پنجره به بیرون خم شو
دختر موطلایی
صدایت را می شنوم
داری آهنگ شادی می خوانی
کتابم بسته شد
دیگر آن را نمی خوانم
شعله ها را تماشا می کنم
که بر کف اتاق می رقصند
کتابم را گذاشتم کنار
از اتاقم آمدم بیروم
چون در دنیای نا امیدی ام شنیدم
تو داری می خوانی
همان طور که داری
آهنگ شادی می خوانی
از پنجره به بیرون خم شو
ای دختر مو طلایی

جیمز جویس

 

[D A N I]

چیزی نخوان بانوی شایسته

چیزی نخوان بانوی شایسته
ترانه های غمگین
در وصف خاموشی عشق را چال کن
کنار غم هایت و
آواز عشق های گذشته را ساکت کن

بخوان ترانه ای
برای خوابی کشدار از عاشقانی که
مردند و تمام عشق شان
در گورهایی خوابید
ببین که
حالا نَفَسِ عشق به شماره افتاده

جیمز جویس

 

[دِلکَـــــش]

از افق های رفته ی تاریک

کودکی زاده می شود این دم

قلبم از شادمانی و اندوه

می شود پاره ، می دَرَد از هم



در دل گاهواره اش آرام

کودک ، آن جان زنده ، خوابیده

مگر عشق و محبت و ایثار

بگشاید به روی او دیده



در نفس های تازه و زنده

شیشه ی عمر او پدید شود

او نبوده ست و آه … اکنون هست

تا زمانی که ناپدید شود



پدری پیر رفته از دنیا

کودکی نو غنوده بر جایش

ای پدر آخرین سخن این است :

شادی ام را به من ببخش … ببخش

 

[دِلکَـــــش]

مي خواهم عمري در كنار تو باشم؛

آنقدر از خود به تو بگويم

تا وجودمان يكي شود،

تا زماني كه لحظه ي مرگ مان فرا رسد.

 

[دِلکَـــــش]

تمام روز را

باران مال خود کرده

می آید و

می نشیند میان درختان انبوه

و می شوید

دروغ های آبداری را

که بر جاده ی خاطرات سنگینی می کند.

می ماند دَمی

بر راهی که خاطرات

ما را از هم جدا می کند

بیا، محبوب من

بیا هر آن جا که

توان گفتن با قلب ات را باز یابم