کسی که مولوی را قدری بشناسد، حافظ را قدری بخواند، خیّام را گهگاه زیرلب زمزمهکند، و تکبیتهای ناب صائب را دوستبدارد، چنین کسی بهدرستی زندگی خواهدکرد... کسی که زیباییِ نستعلیق و شکسته، اندوه مناجات سحری در ماه رمضان، عظمتِ خوفانگیز کاشیکاریهای اصفهان، و اوج زیبایی طبیعت را در رودبارکْ احساس کردهباشد، چنین کسی بهدرستی زندگی خواهدکرد... شاید سخت، شاید دردمندانه، شاید در فشار؛ امّا بدون شک بهدرستی زندگی خواهدکرد..