متون و دلنوشته [ تـاریکـیِ مطـلق ]

[هـور]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان

+دلنوشته هایی که غم از آن ها می بارد ...

_ یکم شهریور نودُ نه _​

 

[هـور]

ماجرا را که گفتم، بغضِ انباشته ترکید.
گاه کاری که روایت کردنِ ماجرا با آدم میکند، خودِ ماجرا نمیکند.

- ابراهیم سلطانی ​

 

[هـور]

با جهانی که مرا بیگانه ی خود می پندارد
‏چه حرفی برای گفتن دارم؟

‏- حافظ موسوی​

 

[هـور]

مثل کولی کوچکی که دل اش برای کوچی بزرگ تنگ شده.

- ابراهیم سلطانی ​

 

[هـور]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان


کاش میشد آدم
اندوه را از پنجره بیرون بریزد.

#کافکا​

 

[هـور]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان

تنهایی یک آدم وقتی معلوم میشه که خبر خوش داره
ولی کسی نداره که بهش خبرش بده...​

 

[هـور]

[و غریب کسی است که محبوبی ندارد.]

 

[مُنجی]

اما متوجه شده بودم که متاسفانه به طور ذاتی میل عجیبی به غمگین بودن داشتم . در شلوغ‌ترین مکان‌ها، در آغو*ش فردی که قلبم برایش می‌تپید، در بین آدم‌هایی که حتی توانایی خنداندنم را داشتند من با لجبازیِ تمام غمگین بودم...

 

[مُنجی]

تو مثل یک تومور مغزی بودی.

یک توده غیرطبیعی که ناخواسته توی سرم شروع به رشد کرد و نتونستم جلوش رو بگیرم. از اون مدل های بدخیمش، که در حال حاضر هیچ روش درمانی براش وجود نداره!

 

[قسم همدم]

جای خون، در رگ هایم اشک روان است!
رگم را که بزنی،
بغضم میترکد،
به جای خون،
اشک فواره میزند...

 

[هـور]

‏انسان‌ها هم شبيه چاه هستند؛
‏مى‌توانند شما را در خود غرق كنند.

‏- احمد حمدى تانپينار؛ فارسیِ سیامک تقی‌زاده

 

[هـور]

ولی من یاد گرفتم اگه تنهایی یه غول باشه، یه غول مهربونه!

-حاتمه‌ رحیمی

 

[مُنجی]

همه ما

فقط حسرت بی پایان یک اتفاق ساده ایم

که جهان را،

بی جهت، یک جور عجیب جدی گرفته ایم...

 

[هـور]

ﺑﻌﻀﻰ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ،
ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﻰ
ﺣﺮﻓﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ
ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﻴﻢ..!

#نزار_قبانی

 

[مُنجی]

وقت های رفتن

درها موجودات بسیار غم انگیزی اند

چون نمی توانند نگهت دارند

و من دلم به اندازه ی تمام درهای غمگین جهان تنگ است.

- سجاد افشاریان

 

[مُنجی]

اگه می تونستم آخرین روز زندگیم و لحظه مرگم رو خودم انتخاب کنم،
میخواستم تو غروبِ جمعه در یکی از روزهای پاییزی در رشت وقتی که بارون میباره و در خیابونی خلوت و تهی از آدم ها بدون چتر قدم میزنم و در حال بیاد آوردن آخرین تصویر مانده در ذهنم از لبخندِ تمام افرادی که در زندگیم زمانی دوستشون داشتم اتفاق بیفته. و یه آهنگ ملایم پخش بشه.
همین.

 

[هـور]

و درنهایت
هیچ جایی در دنیایش نداریم
مگر‌ در خیالش...

 

[هـور]

پايانى براى قصه ها نيست،
نه بره ها گرگ ميشوند،
نه گرگها سير،
خسته ام از جنس قلابى آدمها!
دار ميزنم خاطرات كسى را كه
مرا آزرده!
حالم خوب است،
اما گذشته ام درد ميكند!


?حسین پناهی

 

[هـور]

آدميزاد نه ناگهان بلكه ذره ذره يك چيزهايى را مى اندازد دور. چيزهايى را كه زندگى كرده بود، عشق ورزيده بود، به راحتى كه نه، با تكه اى از خودش مى اندازد دور. ديگر او را، تو خطاب نمیكند، موهايش را كوتاه نمیكند، شب ها شعر و موسيقى گوش نمیكند، روزها دل از آواز خواندن مى كشد..
آدميزاد، ذره ذره لابه لاى زندگانى مى ميرد، و همه گمان مى كنند ناگهان مُرده است..

#سپیده_امیدی

 

[هـور]

شاید ظاهراً می‌خندیدم یا بازی می‌کردم..
ولی در باطِن کمترین زخمِ زبان
یا کوچکترین پیش آمد ناگوار و بیهوده
ساعت‌هایِ دراز فکر مرا به خود مشغول می داشت
و خودم خودم را می‌خوردم .

صادق هدایت
​