(-)
خط فاصله- خط تیره:
در هنگام نگارش داستات یا نمایشنامه و... برای پرهیز از تکرار نام شخصیتها استفاده میشود.
مثال:
علی: بلاخره آمدی؟
امیر: خیلی خسته شدم.
- خسته نباشی؛ جواب آزمایشها چی شد!؟
- تا اینجا که مشکلی نبوده.
گاهی پس از اعداد از خط تیره استفاده میشود که البته توصیه نمیشود.
میان بعضی از کلمات که باید همراه هم خوانده شوند هم از خط تیره استفاده میشود.
مثال: سازمان تفریحی-رفاهی
برای دسته بندی مطالب و فاصله میان دو عدد هم استفاده میشود.
?
(...)
سه نقطه:
نشانه این است که قسمتی از متن حذف شده.
مثال: او حق نداشت این رفتار را نشان دهد... چه فکری پیش خود کرده بود!؟
از نشانه برای خودداری از نوشتن واژههای مقدس هم بهره برده میشود.
مثال: ماشا...! چه چشمان زیبا و گیرایی دارد.
?
()
پرانتز، ابروکمان:
نوشته میان پرانتز با متن ارتباط فرعی دارد. برای ذکر توضیح تکمیلی، نشانه اختصاری، معنای واژه و... به کار میرود.
مثال: امیدوارم این گالری(نمایشگاه) به زودی در تمام کشور شناخته شود.
نویسنده معتقد است: 《...》(حکیمی ۲۴:۱۳۷۴)
گاهی نیز شماره را در میان پرانتز میگذارند.
مثال: (۲)
یا: ۲)
همچنین برای نوشتن واژههای اختصاری و دعا.
مثال: امام زمان (عج)
?
( [] )
کروشه:
نوشته میان دو قلاب به متن اصلی اضافه میشود.
مثال: گفت: «هیچکس را هیچ ندادند از دنیا تا از آخرتش صدچندان کم نکردند، از بهر آنکه [تو را] به نزدیک حق تعالی آن خواهد بود که کسب میکنی، خواه بسیار کن و خواه اندک».