شاهکار مجموعه کاریکلماتور شیفت خودشیفتگی | به قلم آیناز تابش

[ساعت دار]

شاید سرم اقیانوس آرام است که همه‌ی آب‌ها از آن می‌گذرد.

 

[ساعت دار]

دل کچل‌ها که می‌سوزد "طاس کباب" می‌شوند.

 

[ساعت دار]

جوراب قهوه‌ای می‌پوشم تا پاهایم خواب نروند.

 

[ساعت دار]

شاخ و شانه‌ای که دولت‌ها روی بوم قدرت می‌کشند را خون مردم رنگ می‌زند...

 

[ساعت دار]

در خشکسالی هیچ‌کس نمی‌تواند سرش را زیر برف کند.

 

[ساعت دار]

اگر امروز مگس احمق و مزاحم را کیش نکنی فردا او کیش و ماتت می‌کند‌.

 

[ساعت دار]

در این قحطی اشتغال هیچکس نمی‌تواند کار دست خودش بدهد.

 

[ساعت دار]

از حرص موی دماغ‌های دورم موهای سرم می‌ریزند.

 

[ساعت دار]

انگار مدیر مدرسه‌ی ما زیست‌شناس است چون مدام دنبال کلیه‌ی دانش‌آموزان می‌گردد.

 

[ساعت دار]

با برنج ساده تنها می‌شود فریب خورد.