کاریکلماتور مجموعه کاریکلماتور فریاد خموش ماهی | به قلم نرگس غلامی

[آســرِه¡]

بید مجنون با دیدن شیرین، سر خم کرده و مخفیانه می‌خندد.

 

[آســرِه¡]

جوانم، اما قلبم پیرزنیست تکیده و رو به مرگ.

 

[آســرِه¡]

چشمم دیگر آب نمی‌خورد که آب زیر پوستم برود.

 

[آســرِه¡]

سد بغض‌هایش که شکست، شهر غزل خداحافظی را خواند.

 

[آســرِه¡]

برج پیزا‌ هستم، هر لحظه بیمِ سقوط دارم.

 

[آســرِه¡]

توقع بیجا مانع زندگانی‌ است.

 

[آســرِه¡]

زندگی هیزم آتش معرکه را می‌اندازد، دودش در چشم من می‌رود.

 

[آســرِه¡]

قوانین شهر قلبم از بین رفته‌اند؛ غم‌ها تخته گاز می‌روند!

 

[آســرِه¡]

در مراسم ختمِ غم، شادی بی‌موقع خنده‌اش گرفت!

 

[آســرِه¡]

آب از آسیاب افتاد و پایش شکست.