معرفی معرفی آرتوش

[آناشید]

در نیم قرن اخیر هنرمندان بسیاری بودند که آمدند و درخشیدند و در کوتاه مدت صاحب شهرت و محبوبیت شدند اما عمر فعالیت هنری آنها آنقدر کوتاه بود که پس از چند سال غیبت به کلی از یادها فراموش شدند…

یکی از این شهاب های زودگذر در آسمان ترانه ایران ” آرتوش” بود.

ترانه خوانی در دهه ۱۳۴۰
آرتوش یکی از نخستین ترانه خوانان فصل جدید ترانه در ایران در دهه ۱۳۴۰ بود. او این اقبال را داشت که خواننده یکی از اولین ملودیهای بانی ترانه نوین ایران یعنی پرویز مقصدی باشد.
سال ۱۳۴۲ سالی است که نبض موزیک پاپ که در آن ایام به اشتباه جاز نامیده می شد، در دست هنرمندانی چون ویگن، منوچهر سخایی، عباس مهرپویا، محمد نوری و … است و آهنگساز روز نیز «عطاء الله خرم» نام داشت.
در این سال صفحه ای از خواننده ای گمنام با ملودی آهنگسازی نسبتاً گمنام تمام معادلات را بر هم می زند. صفحه ترانه ” نفرین” یا همان سنگ قبر آرزو آنقدر پر فروش می شود که شعر متن ترانه تا چند سال بعد مدام در مجلات منتشر می شود.

سنگ قبر آرزو
ملودی زیبا و متفاوت پرویز مقصدی، کلام شاعرانه و تازه پرویز وکیلی و صدای آرتوش یکی از ماندگارترین ترانه های پاپ ایران را خلق کرد.
ترانه ای بسیار محبوب که حتی امروز هم هر گیتاریست آماتور و تازه کاری سعی در تمرین آکوردهای آن دارد!



آرتوش بعد از موفقیت کم سابقه و باشکوه ترانه «نفرین» مدتی در کاباره ها به اجرای برنامه پرداخت و چند ترانه فارسی و ارمنی دیگر خواند.
شایان ذکر است اندی خواننده نسل جدید از نوازندگان ارکستر آرتوش بود.