احادیث [ احادیث امام صادق (ع) ]

[جوجـــه طـــلا]

جعل الخير كله في بيت و جعل مفتاحه الزهد في الدنيا .

امام جعفر صادق (ع) : همه خير در خانه اي نهاده شده و كليدش را زهد و بي رغبتي به دنيا قرار داده اند.

 

[جوجـــه طـــلا]

ان المسلمين يلتقيان ، فافضلهما أشدهما حبا لصاحبه .

امام جعفر صادق (ع) : از دو مسلمان كه به هم برخورد مي كند آن كه ديگري را بيشتر دوست دارد بهتر است

 

[جوجـــه طـــلا]

من أحب لله و أبغض لله و أعطي لله فهو ممن كمل إيمانه .

امام جعفر صادق (ع) : هر كه براي خدا دوست دارد و براي خدا دشمن دارد و براي خدا عطاء كند ، از كساني است كه ايمانش كامل است .

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

?امام صادق (علیه السلام):

هر مومنی در وضویش سوره مبارڪه قدر را بخواند، از گناهان بیرون آید مانند روزی ڪہ از مادر متولد شده.

درمان با قرآن، ص155

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

? امام صادق(علیه السلام):

بهشتیان چهار نشانه دارند :
۱_ روى گشاده و بشاش
۲_ زبان نرم
۳_ دل مهربان
۴_ دستِ دهنده

مجموعه ورام، ج۲، ص۹۱

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

? امام صادق (عليه السلام) فرمودند :

{اُرجُ اللّه َ رَجاءً لايُجَرّيكَ عَلى مَعصِيَتِهِ وخَفهُ خَوفاً لايُؤيِسُكَ مِن رَحمَتِهِ.}

چندان به خداوند اميدوار باش كه [اين اميد] تو را به نافرمانىِ اونكشانَد، و چندان از او بيم دار كه [اين بيم] تو را از رحمت او نوميد نسازد.

تحف العقول

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

? امام صادق (عليه السّلام) فرمود:

هر گاه كسالت يا سردردى به رسول خدا (صلّى اللّه عليه وآله) دست مى‌داد ، دست ها را مى‌گشود و سورۀ حمد و معوّذتين (الفلق و الناس) را مى‌خواند و دست ها را به صورت مى‌كشيد، پس ناراحتي اش برطرف مى‌شد.

سنن النّبى، علامه طباطبایی (ره)

 

[نهنــگنهنــگ عضو تأیید شده است.]

? امام صادق (علیه السلام) فرمود :

هر کس صد مرتبه بگوید "لا اله الا الله" عبادت او در آن روز، از همه بالاتر است، مگر آن کس که زیادتر بگوید.

ثواب الاعمال، ص۵

 

[حدیثه خانم]

امام صادق عليه السلام : بسا كه يكى از شيعيان ما در آغاز كارى، بسم اللّه الرحمن الرحيم نمى گويد و به همين خاطر، خداوند، او را گرفتار چيزى ناخوشايند مى سازد تا به شكر و ثناى الهى متوجّه گردد و كوتاهى اش را در گفتن بسم اللّه ، جبران كند.
رُبَّمَا تَرَكَ بَعْضُ شِيعَتِنَا فِي افْتِتَاحِ أَمْرِهِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ- فَيَمْتَحِنُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِمَكْرُوهٍ لِيُنَبِّهَهُ عَلَى شُكْرِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ وَ يَمْحَقَ عَنْهُ وَصْمَةَ تَقْصِيرِهِ عِنْدَ تَرْكِهِ قَوْلَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم

بحارالانوار(ط-بیروت) ج 89 ، ص 232 ، ح 14

 

[حدیثه خانم]

امام صادق عليه السلام

لَوْ أَنَّ رَجُلًا وَرِثَ مِنْ أَبِيهِ مَالًا وَ قَدْ عَرَفَ أَنَّ فِي ذَلِكَ الْمَالِ رِبًا وَ لَكِنْ قَدِ اخْتَلَطَ فِي التِّجَارَةِ بِغَيْرِهِ حَلَالٍ كَانَ حَلَالًا طَيِّباً فَلْيَأْكُلْهُ وَ إِنْ عَرَفَ مِنْهُ شَيْئاً أَنَّهُ رِبًا فَلْيَأْخُذْ رَأْسَ مَالِهِ وَ لْيَرُدَّ الرِّبَا

اگر كسى از پدرش مالى به ارث ببرد و بداند كه در آن مال ربا وجود دارد، ولى مال ربوى با مال هاى ديگر مخلوط شده، آن مال براى او حلال و پاكيزه است و مى تواند از آن استفاده كند، و اگر به ربوى بودن مقدار مشخصى از آن يقين دارد بايد اصل مال را براى خود بردارد و مال ربوى را به صاحبش رد نمايد.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 5، ص 145، ح 4