آدم ها خسته می شوند. هرررر چقدر هم قول بدهند که
می مانند و اجازه دهند اشک هایت روی شانه شان جاری شود... باز هم خسته می شوند.
هر چقدر بگویند همیشه هستند؛ هستند برای اشک های بی دلیلِ تو،
هستند برای دلتنگی های شبانه ی تو و
هستند برای از بین بردنِ سرمای درونت که پاهایت را به لرزش در می آورند... باز هم می روند
آدم ها هستند، اما تا یک جایی... تا یک حدی به
خِس خسِ گریه هایِ تو گوش می دهند و می مانند...
بالاخره هر کسی دوست دارد شخصی شاد را کنارش داشته باشد؛ نه کسی که از زمین و زمان دلگیر است.
آدم ها تا یک جایی می مانند اما؛
آدم ها خسته می شوند.