گفت و گو
گفت و گو (دیالوگ) یکی از برجسته ترین
عناصر داستانی است. کاربردهای گفتگو از این قرار است:
۱- گفت و گو داستان را گسترش می دهد و رویدادها را به پیش می برد.
۲- کمک به شخصیت پردازی و توصیف عملی آدم های داستان.
۳- دادن اطلاعات بایسته به خواننده.
۴- مشخص ساختن مکان در داستان.
۵- مشخص ساختن زمان در داستان.
۶- کم کردن سنگینی روایت (توصیف) و افزایش صحنه.
۷- کم کردن فضای یک نواخت و خسته کننده.
۸- طبیعی و واقعی جلوه دادن رویدادهای داستان.
۹- کمک به حضور منطقی و طبیعی آدم ها در حوادث داستان.
۱۰- کمک به کاهش حضور نویسنده در متن داستان.
گفت و گو (دیالوگ) یکی از برجسته ترین
عناصر داستانی است. کاربردهای گفتگو از این قرار است:
۱- گفت و گو داستان را گسترش می دهد و رویدادها را به پیش می برد.
۲- کمک به شخصیت پردازی و توصیف عملی آدم های داستان.
۳- دادن اطلاعات بایسته به خواننده.
۴- مشخص ساختن مکان در داستان.
۵- مشخص ساختن زمان در داستان.
۶- کم کردن سنگینی روایت (توصیف) و افزایش صحنه.
۷- کم کردن فضای یک نواخت و خسته کننده.
۸- طبیعی و واقعی جلوه دادن رویدادهای داستان.
۹- کمک به حضور منطقی و طبیعی آدم ها در حوادث داستان.
۱۰- کمک به کاهش حضور نویسنده در متن داستان.
آخرین ویرایش توسط مدیر: