همگانی آداب و رسوم شگفت‌آور هندی

[سایهـ سٰـارسایهـ سٰـار عضو تأیید شده است.]

برای مسافرانی که به هند سفر می کنند، کار سخت تر است چون هندی ها دنیایی از آداب و رسوم عجیب دارند که ممکن است برای ما اصلا قابل هضم نباشد. بخشی از این آداب و رسوم را اینجا برایتان آورده ایم:

هنگام صرف غذا در هندوستان هرگز محتویات بشقاب غذای خود را به هیچ‌کس حتی همسر خود تعارف نکنید. این عمل در هند بسیار توهین آمیز محسوب می‌‌شود. در فرهنگ هندی اعتقاد بر این است که خوراک زمانی که توسط یک نفر لم*س می‌‌شود، برای دیگران آلوده است و نباید به دیگری تعارفش کرد.
هندی‌‌ها با دست راست غذا می‌‌خورند. از نظر آنها دست چپ کثیف است و هرگز برای رد و بدل غذا به کار نمی‌‌رود. از این رو اگر در رستوران هنگام سرو غذا پیشخدمت با دست چپ سرویسی به آنها ارائه کند، این رفتار را نوعی بی‌حرمتی دانسته به شدت آزرده می‌‌شوند.
سر از نظر هندی‌‌ها مقدس‌ترین قسمت بدن است و نباید توسط افراد دیگر لم*س شود. برای همین بهتر است در مواجهه با کودکان هندی به قصد نوازش اصلا به سرشان دست نزنید.
در هند، طبقات محروم و پایین غذاهاى تندترى مصرف مى‌كنند و غذاها در طبقات بالا از درجه تندى كمترى برخوردار است.
هندی‌ها کمتر از مردم دیگر فرهنگ‌های آسیایی لبخند می‌‌زنند و فقط زمانی‌که خوشحالند یا در شرایط خوشایندی قرار می‌گیرند، لبخند می‌زنند.
انعام در هند مرسوم است. بیشتر هتل‌‌های بزرگ و رستوران‌های درجه یک 10درصد هزینه ارائه خدمات را به صورتحساب اضافه می‌‌کنند و باربران و رانندگان تاکسی توقع انعام دارند.
وقت شناسی در هند زیاد مرسوم نیست و هندی‌ها برقراری ارتباط با طرف مقابل را که ممکن است شریک کاری یا مهمان باشد مهم‌‌تر از وقت شناسی می‌‌دانند.
هندی‌‌ها زیاد دوست ندارند که مستقیم به طرفشان «نه» بگویند و معمولا از گفتن اخبار بد پرهیز می‌‌کنند.
سر از نظر هندی‌‌ها مقدس‌ترین قسمت بدن است و نباید توسط افراد دیگر لم*س شود. برای همین بهتر است در مواجهه با کودکان هندی به قصد نوازش اصلا به سرشان دست نزنید


هندوها معتقدند كه گاو ماده را نباید كشت و گوشت این حیوان مفید و مقدس را نباید خورد، این یكى از دلایلى است كه آنان از گوشت حیواناتى چون بز، گاو نر و گوسفند استفاده مى‌كنند. البته مصرف گوشت در بین هندی‌ها چندان پسندیده نیست، حتى امروزه هم مى‌توان هندو‌هایى را دید كه در طول زندگى‌شان هرگز گوشت مصرف نكردند.

سنجاق روی بینی زنان هندی كه یك نگین براق است، مظهر اخلاص و نشان ازدواج و تأهل زنان هندی است. اگرچه با گذشت زمان این زینت مورد استفاده دخترها هم قرار گرفته است.
درست كردن حلقه‌های گل در هند بسیار مرسوم است. در هنگام نشان دادن ادب و احترام بیشتر دسته‌گل‌هایی از یاس سفید با گل‌های جعفری یا همیشه بهار (نارنجی رنگ) تهیه می‌كنند. و به شكل ریسمانی به هم می‌بافند و ته آن را گره می‌زنند و آن را در مراسم مختلف بر گردن كسی كه می‌خواهند به او احترام بگذارند می‌اندازند.
کلمه Namaskar یادآور متداول‌ترین و مشهورترین نوع سلام و علیك در هند است كه در هنگام خوش‌آمد گویی و یا خداحافظی به كار می‌رود. دراین شیوه سلام كردن، كف دو دست را به هم می‌چسبانند و در زیر صورت به سمت بالا نگه می‌دارند و كمی‌خم می‌شوند و سپس به شخصی كه دیده‌اند به این روش سلام می‌كنند.
مردم هندوستان معتقدند كه چسباندن دو دست به یكدیگر نشانه همفكری و همرنگی با شخص مقابل است و از طرفی دست راست را مظهر روح و طبیعت معنوی انسانی و دست چپ را نشانگر جهان مادی و جسم انسانی می‌دانند و با این حركت می‌خواهند یكی بودن جسم و جان خود را به شخص مقابل بدهند

 

[naz_official]

جهیزیه هندی‌ها خیلی مفصل‌تر از ماست

جهیزیه دخترها در هند با ما خیلی متفاوت است و تنها محدود به وسایل خانه نمی‌شود، مقدار جهیزیه قبل از ازدواج بین طرفین توافق می‏شود. این جهیزیه شامل طلاهای آنچنانی ، ماشین، وسایل الکترونیکی، وسایل زندگی، فرش، مسکن و پول نقد است و میزان آن بستگی به وضعیت خانواده عروس از لحاظ طبقه و امکانات مالی دارد.

خانواده‏ عروس وسیله نقلیه از دوچرخه تا ماشین آخرین مدل خارجی و مسکن نیز از منازل اجاره‏ای تا منازل ویلایی در اروپا به داماد هدیه می‏کنند و این دو مسئله بسیار حایز اهمیت است تا جایی که می‌توان گفت خانواده داماد قیمت تعیین می‌کنند و می‌گویند ما فلان قدر پول، طلا یا ملک می‌خواهیم وگرنه دختر را نمی‌گیریم، البته گمان نکنید که قرار است دختر در همان خانه‌ای زندگی کند که پدرش جهیز داده‌ بلکه باید در اتاقی که خانواده شوهر از خانه‌ خود به او می‌دهند زندگی خود را شروع کند و به آن ادامه دهد.

 

[naz_official]

به خاطر جهیزیه عروس را می‌کشند

همان‌طور که گفتیم جهیزیه‌های هندی‌ها آنقدر مفصل است که گاهی حسابی باعث دردسر می‌شود تا جایی که قوانین هند، دادن و گرفتن جهیزیه را ممنوع کرده اما جوامع سنتی در این کشور هنوز به اجرای این رسم قدیمی اصرار دارند مثلا اینکه خانواده عروس قول جهیزیه‌های آنچنانی را به خانواده داماد می‌دهند و از آنجاکه از عهده پرداخت آن برنمی‌آیند تا سال‌ها مدیون خانواده داماد باقی می‌مانند و حتی گاهی تقاضا برای جهیزیه اغلب تا سال‌ها پس از برگزاری مراسم عروسی نیز ادامه می‌یابد.

همین مدیون بودن بهانه‌ای به دست خانواده داماد می‌دهد که عروس را حسابی اذیت کنند تا جایی که نوعروس دست به خودک*شی و خودسوزی می‌زند یا حتی خود خانواده داماد دست به قتل عروس می‌زنند؛ آماری که چندان در هندوستان پایین نیست. فعالان حقوق زنان در هند می‌گویند در این کشور در هر ساعت، یک زن قربانی جنایات مرتبط با تامین هزینه جهیزیه می‌شود.

 

[naz_official]

عروس قرمز می‌پوشد نه سفید

در هند لباس روز عروسی یک ساری بسیار سنگین از جنس سیلک به رنگ قرمز است با يک عالمه جواهرات که از پيشاني و گوش و خلاصه کل صورت عروس آويزان است چراکه در فرهنگ هندی سفید بیانگر مرگ است و داماد هم کت کرم‌رنگی را که «اتچکین» نامیده می‌شود همراه با دستار قرمز رنگی می‌پوشد.

 

[naz_official]

به دور آتش می‌چرخند و عقد می‌کنند

در هند روز عروسي را حتما بايد يك طالع‌بين تعيين كند و ازدواج معمولا در يك معبد انجام می‌شود و بعد از غروب آفتاب و نيمه‌شب است، در خانواده‌های خیلی سنتی داماد با اسب سفيد و گروه برادران و دوستان و موسيقي به دنبال عروس مي‌رود و در همان حال در معبد روحاني يا برهمن منتظر آنهاست و آتش مقدس را برای آنها مهیا کرده ‌است، انتهاي دامن عروس را به عمامه داماد گره مي‌زنند و دست هم را مي‌گيرند و هفت بار دور آتش مي‌چرخند و از پدر و مادرهای‌شان طلب دعاي خير مي‌كنند و بعد زن و شوهر مي‌شوند.

همراه با چرخش عروس و داماد به دور آتش، روحانی هندو که در محل حاضر است، شروع به خواندن اوراد و سرودهای مذهبی از «ودا»، «گریاسوتورا» و «سازیتیس» می‏کند و در همین هنگام از روغن مخصوص که در دست دارد، به داخل آتش می‏ریزد، البته طبقات پایین هندو مجاز نیستند که هنگام ازدواج از اورادی که طبقه مرفه به کار می‌برند استفاده کنند. این مراسم بین 3 تا 6 ساعت طول می‏کشد و عروس و داماد باید تا 12 ساعت غذا نخورند. مراسم عروسی عموما در محل‌های عمومی با برپایی سالنی که از پارچه و چوب به شکل چادرهای زیبای سرپوشیده‏ای تزئین شده است، برگزار می‏شود.

در هندوستان تمام هزينه مراسم عروسي به پاي خانواده دختر است و اين يك كسب اعتبار و آبرو براي دختر است كه مي‌گویند ما با تمام توان خرج دخترمان كرديم و سنگ تمام گذاشتيم و حالا نوبت پسر شماست كه دخترمان را خوشبخت كند.

 

[naz_official]

به نام خدا

خانواده دختر به خواستگاری می‌روند

پیشنهاد ازدواج در هند اصولا از جانب خانواده دختر مطرح می‏شود و پدر و مادر دختر، پس از انتخاب داماد به منزل او رفته و پیشنهاد را مطرح می‏کنند. در این هنگام دختر و پسر هیچ نقشی در رد یا قبول ازدواج نداشته و حتی بعضاَ همدیگر را تا قبل از مراسم ازدواج نیز نمی‏بینند. بعد از حضور خانواده دختر در منزل پسر، پدر و مادر داماد به منزل عروس می‏روند و در این رابطه مراسم مختلفی وجود دارد.

در جنوب هند خانواده داماد پس از قبول عروس همراه با یک دست لباس به منزل دختر رفته و نظر نهایی خود را اعلام می‏کنند. در شرق هند یعنی ایالت پنجاب، خانواده داماد با یک قطعه جواهر (گردنبند یا انگشتر) همراه با لباس و یک نوع ظرف نقره به منزل عروس می‏روند که به این رسم «سگاتی» نیز گفته می‏شود. در هر حال حضور خانواده پسر در خانه دختر درحقیقت قبول دختر به عنوان عروس است. در این نشست پیرامون جهیزیه «دوری» و برنامه عروسی گفتگو می‏شود.

 

[naz_official]

به نام خدا



برترین ها: شصت سال پیش در سال 1953، جیمز برک، عکاس مجله لایف، از جشنواره هندی کومب ملا عکس گرفت که به دلایلی که با گذشت زمان برملا نشدند، هرگز در این مجله چاپ نشدند. حالا این مجله در جشنواره 2013، اقدام به انتشار این عکس ها کرده است، عکس هایی که ماهیت آئینی این مراسم را به تصویر می کشند. کومب ملا بزرگترین گردهمایی سالانه انسان ها در دنیاست. «کومب مِلا» آیینی است که هر ۱۲ سال یک بار توسط هندوها در رود گنگ برگزار می شود، امسال این فستیوال در روز اول نزدیک به ۱۰ میلیون نفر شرکت کننده داشته است.





صحنه هایی از کومب ملا در هند، سال 1953، عکس ها از جیمز برک.

 

[naz_official]

رقص ببر ها – پالی کولی – کرالا

این مراسم رنگین و زیبا هر ساله در ایالت کرالا در جنوب هندوستان برگزار می شود که در آن هنرمندانی با لباس های قرمز، زرد و مشکی و همچنین طراحی صورت و بدن خود به شکل ببر، در خیابان ها به رقص و آواز می پردازند.

 

[naz_official]

فستیوال شترها در پوشکار – راجستان

این فستیوال بزرگ در نوامبر هر سال به مدت پنج روز برگزار می شود، حدود پنجاه هزار شتر به همراه صاحبانشان در آن شرکت می کنند که همگی را تزئین کرده و به فروش می رسند. در این میان جشن هایی از قبیل رقص، آواز، آکروبات، شعبده بازی و مار گیری نیز برگزار می شوند.

 

[naz_official]

بکش یا کشته شو – فستیوال بانی – آندرا پرادش

این مراسم که به گفته کشیش عبادتگاه دواگاراتو بیش از یکصد سال قدمت دارد هر ساله به مناسبت یادبود کشته شدن یکی از الهه های هند باستان برگزار می شود که در آن مردم بسیار زیادی از سراسر ایالت های آندرا پرادش و کارناتاکا در این عبادتگاه جمع می شوند و بوسیله چوب دست های خود بر سر یکدیگر ضربه می زنند. این مراسم هر ساله تعداد زیادی مجروح یا کشته راهی بیمارستان ها می کند.