دلنوشته فریدون مشیری♥️

[مـطی]

ستاره را گفتم :
• کجاست مقصد این کهکشان سرگشته؟
• کجاست خانه این ناخدای سرگردان؟
• کجا به آب رسد تشنه با فریب سراب؟
ستاره گفت : خاموش ،
« لحظه را دریاب »
​

 

[مـطی]

از مشرقِ خیآل ، تو صبحِ تابناک‌تری را
"سر در کنار من" با چهره ی شکفته چو گلهای نسترن ، آغاز میکنی؛
​

 

[مـطی]

بسی گفتند دل از عشق برگیر ؛
که نیرنگ است‌و افسون است‌و جادوست
ولی ما دل به او بستیم و دیدیم
که او زهر است اما نوشداروست...
-فریدون مشیری• ˖بسی گفتند دل از عشق برگیر
که نیرنگ است و افسون است و جادوست
ولی ما دل به او بستیم و دیدیم
که او زهر است اما نوشداروست...​

 

[سمانه]

آخر ای دوست، نخواهی پرسید

که دل از دوری رویت چه کشید؟

سوخت در آتش و خاکستر شد

وعده‌های تو به دادش نرسید

داغ ماتم شد و بر سینه نشست

اشک حسرت شد و بر خاک چکید

آن همه عهد فراموشت شد؟

چشم من روشن، روی تو سپید

جان به ل*ب آمده در ظلمت غم

کی به دادم رسی ای صبح امید

آخر این عشق مرا خواهد کشت

عاقبت داغ مرا خواهی دید

دل پر درد”فریدون” مشکن

که خدا بر تو نخواهد بخشید ​

 

[سمانه]

تک و تنها به تو می‌اندیشم
من مناجات درختان را هنگام سحر
رقص عطر گل یخ را با باد
نفس پاک شقایق را در سینه کوه
صحبت چلچله‌ها را با صبح
بغض پاینده هستی را در گندم‌زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل
همه را می‌شنوم
می‌بینم
من به این جمله نمی‌اندیشم
به تو می‌اندیشم
ای سراپا همه خوبی
تک و تنها به تو می‌اندیشم
همه وقت
همه جا
من به هر حال که باشم به تو می‌اندیشم

 

[سمانه]

تو، آسمان آبی آرام و روشنی
من، چون کبوتری که پرم در هوای تو…