دلنوشته ♥دلـنـوشـتـه هـاي رضا کاظمی

[Diako]

مـادر گفـت: معجــزه شده است!

بــاور کردم،

چـرا که تــو مُــرده بــودی وُ

دنیــا بـه آخــر نـرسیــده بود!

 

[Diako]

تنهایــــــی

مثلِ بــارانِ پایــیزی

وسوسه ی قـــــــدم زدن است در خیابــان؛

که می روی، و بـــــــاز می گردی؛ و تــازه می فهـــمی:

خیـــــــس شده ای، تا مغــــــــــزِ استخــوان هــــات!

 

[Diako]

به وقتِ تنـهایی:

مَـرد، زیرِ بـاران سیگـار می کشد

زن، پشتِ پنـجره.

اما، نه بـارانْ مهم است،

نه مـرد، نه پنـجره، نه زن.

مهــمْ

تنهایی است، که دود می شود!

 

[Diako]

نـیایـــــــــی هــم

بهـــــــــار می آیـــــد..

حفـــظِــ آبــــــرو کُــــــــن؛ بیــــــــــــا !

 

[Diako]

نگــران درهـای بستـه نیستــم

بــاز مـی شـونـد همــه ی شــان.

نــگــران تـــواَم

کــه کــدام طــرفِ آستــانه مـی ایستـــی!

 

[Diako]

گـاهی چتـر را باید دستِ بـاران داد

روی سـرِ خودش بگیـرد

و مــا

جـایش ببـاریـم!

 

[Diako]

نــانِ مـتـبـرّک اسـتْ لــبــ هـــات.

کُـفــر نـیسـت اگــر بـگـویــم:

خـدا را هــم بـبـوسـی، تـقـدیـس مـی شــود!

 

[Diako]

بهــار

میـان سفره ی هفت سیـن

شکـوفه کرده است

در قـاب عکس تــو!

 

[Diako]

ایـن قـدر قـافـیـه جـور نـکـن شـاعـر!

گــرگِ بــاران دیــده اَند کـلـمـات،

بـخـواهـنـد، خـودشـان ردیف می شوند.

 

[Diako]

ســازت را

بــا بــهـــار کــوک کــن

مــــرا

بـــا چـشــم هــــات!