ارغوان هوشنگ ابتهاج و این شعر
شبم از بی ستارگی،شب گور
در دلم پرتو ی ستاره ای دور
آذرخشم گهی نشانه گرفت
گه تگرگم به تازیانه گرفت
بر سرم آشیانه بست کلاغ
آسمان تیره گشت چون پر زاغ
مرغ شب خوان که با دلم می خواند
رفت و این آشیانه خالی ماند
آهوان گم شدند در شب دشت
آه از آن رفتگان بی برگشت.
آره باور میکنم لیمو.
میشه دنبال این باشی که برگرده؟ حال خوبت، لبخندت، خودت؟
میدونم که تلاش کردی. اما بازم تلاش کن انقدر که دوباره بخندی انقدر که حال خوبت برگرده
شبم از بی ستارگی،شب گور
در دلم پرتو ی ستاره ای دور
آذرخشم گهی نشانه گرفت
گه تگرگم به تازیانه گرفت
بر سرم آشیانه بست کلاغ
آسمان تیره گشت چون پر زاغ
مرغ شب خوان که با دلم می خواند
رفت و این آشیانه خالی ماند
آهوان گم شدند در شب دشت
آه از آن رفتگان بی برگشت.
آره باور میکنم لیمو.
میشه دنبال این باشی که برگرده؟ حال خوبت، لبخندت، خودت؟
میدونم که تلاش کردی. اما بازم تلاش کن انقدر که دوباره بخندی انقدر که حال خوبت برگرده
