وسایلم را جمع کردم و در ماشین جای دادم، سپس سوار شدم.
️ ویرگول قبل از سپس باید پاک بشه.
اما اجازه بدین علتش رو هم توضیح بدم که بهتر متوجه بشین:
کلماتی مثل ”سپس”، ”ولی” و ”که” به‌عنوان حروف ربط، جملات رو به هم متصل می‌کنن اما ویرگول برای درنگ و مکث کوتاه استفاده میشه که باعث قطع کوتاه ارتباط میان دو کلمه یا جمله‌ست. به همین علته که قرار گرفتن ویرگول در این جا غلط محسوب میشه.
ولی چی‌کار کنیم؟
برای اینکه جمله روان‌تر بشه، پیشنهاد میکنم اینطور بنویسید:
وسایلم را جمع کردم و در ماشین جای دادم و سپس سوار شدم.
ژاله خواب بود؛ ماشین پیکانی‌ام را روشن کردم و در راه دیار سفر شروع کردم.
نقطه‌ویرگول معمولاً وقتی استفاده میشه که ارتباط معنایی نزدیک ولی نه خیلی مستقیم بین دو جمله باشه. در اینجا، جمله دوم کاملاً ادامه‌ی طبیعی جمله اول هست، پس ویرگول یا نقطه مناسب‌تره.
️ ماشین پیکانم را
️ ”در راه دیار سفر شروع کردم” وضوح کامل رو برای خواننده به همراه نداره. برای مثال من بعنوان خواننده‌ی رمان شما، متوجه منظور کاراکتر از این حرف نشدم. پیشنهاد میکنم واضح‌تر بنویسیدش.
احتمال میدم منظورتون این باشه: در راه دیار، سفرم را شروع/آغاز کردم.
صدای موسیقی ملایمی را پخش کردم، حواسم را به راه دادم و در حال گذر بودم.
️
صدای موسیقی ملایمی را پخش کردم.
️
صدای موسیقی ملایمی که از ضبط پخش می‌شد را بلند کردم.
️ موسیقی ملایمی را پخش کردم.
️ ”درحال گذر بودم” جمله‌ای اضافی به‌نظر می‌رسه. پیشنهاد میدم جایگزینش کنید.
غروب آرامی داشت فرا می‌رسید و آسمان در رنگ‌های سرخ و بنفش غوطه‌ور می‌شد، انگار جهان در چنگال خواب فرو می‌رفت.
️ غوطه‌ور می‌شد؛
ژاله کم‌کم بیدار شد، نگاهش کردم و گفتم:
- خوبه که بیدار شدی!
موهایش را جمع کرد و با حالت استرس گفت:
- وای، پریا، این جاده چه جور جاده‌ایه؟
خنده‌ای کوتاه به لبم آمد، چرا که جاده، ترسناک‌ترین تصویرها را در ذهنم نقش می‌زد. چند ساعتی در راه بودیم؛ هیچ نشانه‌ای از موجود زنده یا انسانی نبود. آهنگ تندی را گذاشتم و شروع کردم به خواندن، صدایم در آن فضای خلوت و تاریک انعکاس می‌یافت.
️ خواندن.
نزدیک محله که شدیم، آهنگ را خاموش کردم. هوا تاریک‌تر شده بود، و وزوز بلند صدای حشرات و باد، فضای مسیر را مرموزتر می‌کرد.
️ تاریک‌تر شده‌بود و وزوز ...
از وسط جنگل تاریک باید می‌گذشتیم، درختان تنومند و در هم تنیده، زنده و ترسناک، در تاریکی سر خم کرده بودند. ماشین را کنار درختان عظیم پارک کردم و پیاده شدم. ژاله همراه من پیاده آمد.
️ می‌گذشتیم.
️ کرده‌بودند.
چمدان‌ها را برداشتم و کیفم را روی شانه‌ام گذاشتم، چراغ قوه را روشن کردم.
️ گذاشتم.
️ چراغ‌قوه
نگاهی به ژاله انداختم، که هدفون در گوش داشت و موهای قرمز رنگش، در باد شب‌گرم بازی می‌کردند، موهایی که چند روز پیش رنگشان زده بودم و حالا در تاریکی، مثل شعله‌های ناپایدار، زیر باد تکان می‌خوردند.
️ انداختم که ...
️ قرمزرنگش در باد گرم شب، بازی می‌کردند؛ موهایی که ...
️ زده‌بودم
️ حالا در تاریکی، مثل شعله‌های ناپایدار زیر باد تکان می‌خوردند.
به سمت درختان حركت کردم، نوری در پشت آن‌ها ظاهر شد؛ روشنایی خانه‌های محله‌مان، سرما و آرامش شب را به فضای ترسناک درختان و تاریکی غرق‌در می‌انداخت. باد در شاخه‌ها طوفانی می‌رقصید و درخت‌ها را به رقص در می‌آوردند، امواج تاریک باد، حرکت ترسناک و وهم‌آلودی را در آن شب تاریک به راه انداخته بودند. صدای وزوز گرگ‌ها از دور، ترس در دل من را عمیق‌تر می‌نهاد و فضای شب را مرگ‌آلودتر می‌ساخت.
️ حرکت کردم.
️ ظاهر شد.
️ ”تاریکی غرق در می‌انداخت” جمله‌ی مناسبی نیست. متوجه منطورش نمیشم و این ممکنه خواننده‌رو از رمان زده کنه.
️ به رقص در می‌آورد.
️
ترس در دل من را عمیق‌تر می‌نهاد. -
️
ترس را در دلم عمیق‌تر می‌کرد.
