روانشناسی روابط شیء

➕ مثال بالینی

_ مراجع:
«اگه یک‌بار دیر جوابم بدی فکر می‌کنم دیگه برات مهم نیستم.»

این واکنش، منطقیِ الان نیست؛
بلکه فعال‌شدن یک ابژه‌ی درونیِ زخمی است:

«وقتی نیاز داشتم، کسی نبود → پس الآن هم نخواهد بود.»


🩺 درمانگر نه نصیحت می‌کند، نه فاصله می‌گیرد.

با لحنی آرام و واقعی:
+ «به‌نظر می‌رسه لحظه‌هایی هست که رابطه خیلی سریع از امنیت به خطر تبدیل می‌شه…
بیاییم ببینیم این تغییر از کجا میاد.»

اینجا «ابژه‌ی غایب» آرام‌آرام بازسازی و انسانی‌سازی می‌شود.
 
➕ نقد و محدودیت‌ها

• گاهی بیش از حد «تحلیل‌محور» و طولانی‌مدت است.
• برای مراجعان عجول، تجربه‌گریز یا ساختارهای خشک، ورود به این عمق سخت است.
• بعضی مکاتب آن را بیش از حد «کودکی‌محور» می‌دانند (در ظاهر، نه در واقع).
 
➕ کاربرد امروزی

پرکاربردترین رویکرد در تحلیل رابطه‌های امروز، مخصوصاً برای:

• نوسان‌های شدید هیجانی
• رابطه‌های ناپایدار
• الگوهای تکراری و طاقت‌فرسا
• مشکلات اعتماد، رهاشدگی و دوسوگرایی
• اختلالات شخصیت (خصوصاً مرزی)

درمان‌های مدرن مثل TFP، MBT، AEDP و مدل‌های هیجان‌محور
مستقیماً از این رویکرد ریشه گرفته‌اند.
 
کی این تاپیک رو خونده (کل خوانندگان: 4)
عقب
بالا پایین