ما "دخترها" هیچوقت برایِ رسیدن به آرزوهایمان منتظر کسی نبودیم،
هیچوقت خودمان باورمان نشده جنس دومیم ضعیفیم،
هیچوقت نتوانستیم خودمان را قانع کنیم بخاطرِ نگاهِ کسی تویِ خیابان بلند نخندیم،
لباس های رنگی نپوشیم
آزادانه و با شوق رویِ جدول راه نرویم.
ما "دخترها" تا دلتان بخواهد چیزهایی که حقمان بوده را نداشتیم
به اسمِ "دختر" بودن کارهایی که دوست داشتیم را نکردیم
و برایِ چیزی به نام آبرو خیلی دخترانگی ها نکردیم؛
ولی هنوز
دلمان خوش است
به گل هایِ رویِ لباسمان،
به رنگِ چشمهایمان که آفتاب روشنترش میکند،
به خنده هایِ از ته دلمان وسطِ خیابان،
به قرمزی رویِ دستهایمان،
ما هنوز دلمان خوش است به خیلی چیزهایِ کوچک
چیزهای کوچکی که سهم ماست و کسی نمیتواند از ما دریغش کند...
ما دلخوشیم به اینکه تنها هم میتوانیم آرزوهایمان را لم*س کنیم
و
خودمان باورمان شده محکمیم و به وقتش معنایِ مسلّمِ تکیه گاهیم
که ظریفِ شانه هایمان میتواند آرامش مطلق باشد...
ما هنوز دلمان خوش است
که میانِ اینهمه دلیل برایِ دوست نداشتنِ خودمان
هنوز افتخارمان
همین "دختر" بودنمان است...
