شعر °اشعار تک بیتی°

[سُرمه.]

رهی اگرچه ل*ب از گفتگو فروبستی
هزار شکوه سراید نگاه خاموشت

- رهی معیری.​

 

[سُرمه.]

کفارهٔ **‌خوری‌های بی‌حساب
هشیار در میانهٔ مستان نشستن است

- صائب تبریزی.​

 

[سُرمه.]

اول آن کس که خریدار شدش من بودم
باعث گرمی بازار شدش من بودم

-وحشی بافقی.​

 

[سُرمه.]

شکوه‌ کردی که چرا با دگران می‌خندی
غافلی‌ با همه تعریف تو‌ را می‌کردم

-سید تقی سیدی.​

 

[سُرمه.]

وقت رفتن، پشت سر آهسته تر در را ببند
از غمت تنها نه من، دیوار میریزد به هم

- الهه سلطانی.​

 

[سُرمه.]

ای عشق عقل را تو پراکنده گوی کن
ای عشق نکته‌های پریشانم آرزوست

- مولانا.​

 

[سُرمه.]

وعده وصل ابد دادی و دندان به جگر
پا فشردم همه تا عمر به پایان آمد

- شهریار.​

 

[سُرمه.]

شده در اوج جوانی با همین ظاهر شاد
تا گلو پیر کسی باشی و قسمت نشود؟

- داریوش کشاورز.​

 

[سُرمه.]

دلم در دست او گیر است، خودم از دست او دلگیر
عجب دنیای بی رحمی، دلم گیر است و دلگیرم

- حسین منزوی.​

 

[سُرمه.]

منم آن مریض بد حال و امید ماندنم نیست
تو فقط دوای دردی، چه کنم تو را ندارم؟

- لیلی تبریزی.​