ما در زندگی هر کس تاثیری به جا می گذاریم که بعد از رفتن مان همچنان به جا می ماند مثل برخوردی خاص.. این را تنها زمانی در می یابیم که کسی ناخوداگاه و غیر ارادی همان رفتار را تکرار می کند و واکنشی خارج از منطق، ناخوداگاه در ما شروع به غلیان می کند... براستی که بدن زخم های آشنا را به درستی تشخیص می دهد...
 
دقیقا اونجاییم ک اخوان ثالث میگه:
خواهم که به میکده ای دور از همه
من باشم
و من باشم
و من...​
 
دلتنگم و دیدار تو درمان من است

بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مبـاد و بر هیچ تنی

آنچ از غم هجران تو بر جان من است
 
عقب
بالا پایین