دلنوشته [ نگار قاسمی ]
- نویسنده موضوع نهنــگ
- تاریخ شروع
انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان
اسفند تافته جدا بافته است!
نه می‌توان انگ سرمای زمستان را به او زد، نه وصله بی‌حوصلگی غروب های بهار به تنش می‌چسبد. اسفند را باید نشست کنج حیاط خلوت ذهن و عشق بازی کرد با خاطرات دور اما ماندگار.
باید دل کندن آدم‌ها در بین راه را فراموش کرد و گذشت و دل را از کینه ها تکاند تا جا باز شود برای شادی‌های نو...!
حیف است از اسفند با بی تفاوتی عبور کنید...
به خودتان بیایید، تمام شده و رفته تا یک سال دیگر.
عطر اسفند را مهمان ریه‌هایتان کنید، عجیب بوی ناب زندگی میدهد...!
اسفند تافته جدا بافته است!
نه می‌توان انگ سرمای زمستان را به او زد، نه وصله بی‌حوصلگی غروب های بهار به تنش می‌چسبد. اسفند را باید نشست کنج حیاط خلوت ذهن و عشق بازی کرد با خاطرات دور اما ماندگار.
باید دل کندن آدم‌ها در بین راه را فراموش کرد و گذشت و دل را از کینه ها تکاند تا جا باز شود برای شادی‌های نو...!
حیف است از اسفند با بی تفاوتی عبور کنید...
به خودتان بیایید، تمام شده و رفته تا یک سال دیگر.
عطر اسفند را مهمان ریه‌هایتان کنید، عجیب بوی ناب زندگی میدهد...!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
گاهی "مرگ"
قصد کشتن ندارد
نامش میشود
"دلتنگی"...!
نگار قاسمی
قصد کشتن ندارد
نامش میشود
"دلتنگی"...!
نگار قاسمی
آخرین ویرایش توسط مدیر:
امشب،
به خوابم بیا
قول میدهم
صبح که بیدار میشوی
آسمان به زمین نیامده باشد . . .
نگار قاسمی
به خوابم بیا
قول میدهم
صبح که بیدار میشوی
آسمان به زمین نیامده باشد . . .
نگار قاسمی
آخرین ویرایش توسط مدیر:
دنیا جای عجیبی است!
درست همین لحظه که کز کرده‌اید یک گوشه و زانوی غم ب*غل گرفته‌اید و البته بی حوصلگی تمامتان را تصرف کرده، چندین نفر در چند نقطه ی متفاوت دنیا، بند دلشان را گره میزنند به نگاه کسی!
یا همین الان که فکر میکنید دنیا، روی سرتان آوار شده و وضعیتتان از این که هست، بدتر نمیشود، کسی دارد با مرگ دست و پنجه نرم میکند...
چند نفر با خودشان آرزوهای دور و محالشان را مرور میکنند و میگویند چرا هرچه میروند نمیرسند درحالی که همین آرزوها برای خیلی های دیگر یک خاطره در کور ترین نقطه ی زندگیشان بوده و بس.
نمیدانم چند نفر مثل من هستند که کسی مثل توی بی تفاوت را دوست دارند و نمیشود که نمیشود و این گناه نرسیدن را گردن تقدیر می‌اندازند و خودشان را بی تقصیر میدانند...
دنیای خوبی نیست
خدا میداند
چندین نفر معمولی ترین داشته ی زندگیشان
حسرت زندگی خیلی‌های دیگر است...
نگار قاسمی
درست همین لحظه که کز کرده‌اید یک گوشه و زانوی غم ب*غل گرفته‌اید و البته بی حوصلگی تمامتان را تصرف کرده، چندین نفر در چند نقطه ی متفاوت دنیا، بند دلشان را گره میزنند به نگاه کسی!
یا همین الان که فکر میکنید دنیا، روی سرتان آوار شده و وضعیتتان از این که هست، بدتر نمیشود، کسی دارد با مرگ دست و پنجه نرم میکند...
چند نفر با خودشان آرزوهای دور و محالشان را مرور میکنند و میگویند چرا هرچه میروند نمیرسند درحالی که همین آرزوها برای خیلی های دیگر یک خاطره در کور ترین نقطه ی زندگیشان بوده و بس.
نمیدانم چند نفر مثل من هستند که کسی مثل توی بی تفاوت را دوست دارند و نمیشود که نمیشود و این گناه نرسیدن را گردن تقدیر می‌اندازند و خودشان را بی تقصیر میدانند...
دنیای خوبی نیست
خدا میداند
چندین نفر معمولی ترین داشته ی زندگیشان
حسرت زندگی خیلی‌های دیگر است...
نگار قاسمی
آخرین ویرایش توسط مدیر:
سمانه
مدیر تالارتصویر وتالار ادبیات عمومی+گوینده آزمایشی
پرسنل مدیریت
مدیر رسـمی تالار
مدیر آزمایـشی تالار
رمانخـور
مقامدار آزمایشی
پرسنل کافهنـادری
"گستاخانه به من می نگری
و در چشمانت
شیطانی موذیانه می خندد.
دستانم را به سویت می آورم
گمان می بری که می خواهم گونه ات را بنوازم
و شیطان موذیانه تر می خندد.
دستانم را به چشمت می کوبم
فریاد می زنی
-چکار می کنی دختر دیوانه؟
-می خواهم زبان از حلق آن شیطان بیرون کشم که دگر موذیانه به من نخندد
اشک از چشمانت سرازیر می شود.
و شیطان در چشم من می خندد."
شیطان چشم من
نگارقاسمی
و در چشمانت
شیطانی موذیانه می خندد.
دستانم را به سویت می آورم
گمان می بری که می خواهم گونه ات را بنوازم
و شیطان موذیانه تر می خندد.
دستانم را به چشمت می کوبم
فریاد می زنی
-چکار می کنی دختر دیوانه؟
-می خواهم زبان از حلق آن شیطان بیرون کشم که دگر موذیانه به من نخندد
اشک از چشمانت سرازیر می شود.
و شیطان در چشم من می خندد."
شیطان چشم من نگارقاسمی
سمانه
مدیر تالارتصویر وتالار ادبیات عمومی+گوینده آزمایشی
پرسنل مدیریت
مدیر رسـمی تالار
مدیر آزمایـشی تالار
رمانخـور
مقامدار آزمایشی
پرسنل کافهنـادری
چشمانم شب بود
و دستانم تهی تر از دامان پاکیزه صبح
که آرام آرام
سرپناه روشن زمین می گردید
و در گوشه ای دیگر شاید ظلمت را می پراکند
پاهایم نه نای دویدن در کوچه های پر ازدحام این شهر غریب کش را داشت و نه می توانست پا به پای بچه های معصوم کوچه جست و خیز کند
و قلبم...
و قلبم مامن بی خانمانانی بود که گویا جز اینجا هزاران جا منزل می کردند
و هزاران بار می کوبیدند و می کشتند و دوباره در زیر شلاق های بی رحم دوران جایی جز اینجا نداشتند
و دوباره تکرار نباید ها...
و این زمانه باطل که گویا جز ابطال جسم و روح من چیزی نمی خواست
بر روی برگ برگ این دفتر ننگ بار تاریخی قرن آخر ما
هر چه نگاشتند از سر فرازی انسان دروغ بود و فریب
و ما انسان های عاقل.......
که گه گاه رابطه ای پیدا می کنیم و ناممان را به هم می دوزیم
و دوباره می گسلیم
و فردا شاید
روزی باشد که نخ های پوسیده عشقمان
آبرویمان را به باد دهد
اگر این چند روز کوتاه
گرمی محبت دستان پاکت نبود
در میان این گرگان آدم پیشه گم می گشتم
یا لباسم رنگ قرمز خون می گرفت و از آنان می گشتم
و یا اسیر چنگال بی رحمشان به نا کجا می رفتم
هم پیشه پاکم
محبت بی منتت را سپاس می گویم"
و دستانم تهی تر از دامان پاکیزه صبح
که آرام آرام
سرپناه روشن زمین می گردید
و در گوشه ای دیگر شاید ظلمت را می پراکند
پاهایم نه نای دویدن در کوچه های پر ازدحام این شهر غریب کش را داشت و نه می توانست پا به پای بچه های معصوم کوچه جست و خیز کند
و قلبم...
و قلبم مامن بی خانمانانی بود که گویا جز اینجا هزاران جا منزل می کردند
و هزاران بار می کوبیدند و می کشتند و دوباره در زیر شلاق های بی رحم دوران جایی جز اینجا نداشتند
و دوباره تکرار نباید ها...
و این زمانه باطل که گویا جز ابطال جسم و روح من چیزی نمی خواست
بر روی برگ برگ این دفتر ننگ بار تاریخی قرن آخر ما
هر چه نگاشتند از سر فرازی انسان دروغ بود و فریب
و ما انسان های عاقل.......
که گه گاه رابطه ای پیدا می کنیم و ناممان را به هم می دوزیم
و دوباره می گسلیم
و فردا شاید
روزی باشد که نخ های پوسیده عشقمان
آبرویمان را به باد دهد
اگر این چند روز کوتاه
گرمی محبت دستان پاکت نبود
در میان این گرگان آدم پیشه گم می گشتم
یا لباسم رنگ قرمز خون می گرفت و از آنان می گشتم
و یا اسیر چنگال بی رحمشان به نا کجا می رفتم
هم پیشه پاکم
محبت بی منتت را سپاس می گویم"
سمانه
مدیر تالارتصویر وتالار ادبیات عمومی+گوینده آزمایشی
پرسنل مدیریت
مدیر رسـمی تالار
مدیر آزمایـشی تالار
رمانخـور
مقامدار آزمایشی
پرسنل کافهنـادری
"شب میلاد تو ای دوست برای دل من
شب میلاد همه خوبی هاست
آسمان می خندد
از برایم انگار
اختران از دل تاریکی ها
روشنی می بارند
هرکجا می نگرم
مهر و آیینه و آب با تبسم به دلم می گویند
شادی ات کو ای دوست؟
شب میلاد همه خوبی هاست...
دل من امشب ازاین حادثه خوش لبریز
دامن افکارم
پر گل های خیال تو شده است
تک تک گلها را
یک به یک می بوسم
و به دل می دوزم
گرچه دستم خالیست
دلی از عاطفه لبریز و پر از عطر امید
توشه ی راهت باد
"
شب میلاد همه خوبی هاست
آسمان می خندد
از برایم انگار
اختران از دل تاریکی ها
روشنی می بارند
هرکجا می نگرم
مهر و آیینه و آب با تبسم به دلم می گویند
شادی ات کو ای دوست؟
شب میلاد همه خوبی هاست...
دل من امشب ازاین حادثه خوش لبریز
دامن افکارم
پر گل های خیال تو شده است
تک تک گلها را
یک به یک می بوسم
و به دل می دوزم
گرچه دستم خالیست
دلی از عاطفه لبریز و پر از عطر امید
توشه ی راهت باد
"
سمانه
مدیر تالارتصویر وتالار ادبیات عمومی+گوینده آزمایشی
پرسنل مدیریت
مدیر رسـمی تالار
مدیر آزمایـشی تالار
رمانخـور
مقامدار آزمایشی
پرسنل کافهنـادری
مادر ها مظلوم ترین جنس آفریده ی خدا هستند!
دلواپس که میشوند، حاضرند زمین و زمان را به هم بدوزند تا مبادا خاری در پایتان برود
هوای چشم هایشان، ناخودآگاه گره میخورد به حالِ دل شما
موهایشان، تنها پریشانی دنیاست که به آدم، امید زندگی میدهد
عادت ندارند موهایشان را ببافند اما با این حال موج موهایشان دلربا تر از امواج دریاست!
مادرها، ساده اند، لطیف اند
بی صدا میشکنند
آرام غصه میخورند
آرام اشک میریزند
آرام پیر میشوند ...
جوانیشان را به پایتان میریزند و نمیفهمید
هرشب برای خوشبختیتان، جان نذر میکنند و نمیفهمید
دیر میشود؛
دلواپسی های مادرانه شان را جدی بگیرید!
مادر ها بوی بهشت میدهند و آغوششان، ابتدای آغو*ش خداست
مادر ها کوهند
نورند
آسمانند
بهارند
اصلا مادر ها خودِ خودِ حسِ نابِ زندگی اند!
بودنشان را قدر بدانید
که اگر نباشند
دنیایتان با تمام شلوغی اش
خلوت ترین نقطه ی جهان خواهد شد!
دلواپس که میشوند، حاضرند زمین و زمان را به هم بدوزند تا مبادا خاری در پایتان برود
هوای چشم هایشان، ناخودآگاه گره میخورد به حالِ دل شما
موهایشان، تنها پریشانی دنیاست که به آدم، امید زندگی میدهد
عادت ندارند موهایشان را ببافند اما با این حال موج موهایشان دلربا تر از امواج دریاست!
مادرها، ساده اند، لطیف اند
بی صدا میشکنند
آرام غصه میخورند
آرام اشک میریزند
آرام پیر میشوند ...
جوانیشان را به پایتان میریزند و نمیفهمید
هرشب برای خوشبختیتان، جان نذر میکنند و نمیفهمید
دیر میشود؛
دلواپسی های مادرانه شان را جدی بگیرید!
مادر ها بوی بهشت میدهند و آغوششان، ابتدای آغو*ش خداست
مادر ها کوهند
نورند
آسمانند
بهارند
اصلا مادر ها خودِ خودِ حسِ نابِ زندگی اند!
بودنشان را قدر بدانید
که اگر نباشند
دنیایتان با تمام شلوغی اش
خلوت ترین نقطه ی جهان خواهد شد!
کی این تاپیک رو خونده
(کل خوانندگان: 10)